သမီးေလးအတြက္ ဒုိင္ယာရီ( ၅)

မေန႕ညက ေမေမႀကီး စာဖတ္ခ်င္စိတ္မရွိတာနဲ႔  အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ့ အေျချပဳပ႒ာန္းတရားေတာ္ကုိ နာျဖစ္တယ္။ တရားနာတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း တခါတေလ နာရီဝက္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး ေမွးကနဲ ငုိက္မ်ဥ္းသြားသလုိပါပဲ။ ဆရာေတာ္ရဲ့ တရာသံေတြကေတာ့ ၾကားေနတာပဲ။  ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ထဲမွာ ပ႒ာန္း ကမၼစၥည္းထဲက ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိေတာ့ ေမေမမွတ္မိလုိက္တယ္။

ေရွးေရွးတုန္းက ဝိေဒဟတုိင္း ၊ မိထိလာၿမဳိ႕မွာ အဂၤတိမင္းဆိုတာ ရွိတယ္တဲ့။သူေတာ္ေကာင္းမင္းတပါးပါပဲ။
 မင္းႀကီးမွာ ရုစာလုိ႔ေခၚတဲ့ အင္မတန္လွပတဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္လည္းရွိသတဲ့။  ဒီကေလးမက ဘယ္သူလဲဆုိေတာ့ ရွင္အာနႏၵာေလာင္း၊ အေၾကာင္းမသင့္လုိ႔  မိန္းမျဖစ္ေနတာ။ မင္းႀကီးမွားလည္း ဒီသမီးေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ ဒီေတာ့ သမီးေတာ္အတြက္ ပန္းေတြ အျမဲပို႔ေပးတယ္။  မင္းႀကီးက သမီးကုိခ်စ္လြန္းလုိ႔ “ သမီး ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြ ေန႔တုိင္းလဲေနာ္ ၊ လိုအပ္ေတာေျပာေနာ္” စသျဖင့္  အစစအရာကုိ အဆင္ေျပလုိ႔။ သမီးအတြက္ အေျခြအရံေတြကလည္း မနည္းဘူးတဲ့။

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔မွာ မင္းႀကီးက မွဴးတ္ေတြစုၿပီး အစည္းအေဝးတစ္ခုလုပ္တယ္။
 မင္းႀကီးက ေမာင္းမင္းတုိ႔ ဒီေန႔ လျပည့္ေနဟာ သိပ္သာယာတယ္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလုိ႕
 အၾကံေတာင္းတယ္။

“အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္ဆီသြားၿပီး မရွင္းလင္းတာေတြ ၊ ျပႆနာေတြ ေမးရင္ မေကာင္းဘူးလားလုိ႔  မွဴးမတ္ တစ္ေယာက္က အၾကံေပးတယ္။  မင္းႀကီးက ဒီနည္းေကာင္းတယ္လုိ႔ သေဘာတူလုိက္တယ္။

လျပည့္ညမွာ မင္းႀကီးနဲ႔မွဴးမတ္ပရိတ္သတ္တုိ႔ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ဦးဂုဏဆီကုိ သြားတယ္။ ထူးျခားတာက ဒီဆရာႀကီးက အဝတ္မဝတ္ဘူးတဲ့။ ဆရာႀကီးက ေျပာေသးတယ္ အဝတ္ဝတ္တဲ့ သူေတြဟာ မရုိးသားလုိ႔တဲ့။  ရုိးသားတဲ့သူ စင္ၾကယ္တဲ့သူမွာ ဝတ္စရာမလုိဘူးတဲ့။ ဘယ္လုိ႔အယူအဆေတြလည္း မသိပါဘူး သမီးရယ္။  မင္းႀကီး ဦးဂုဏဆီေရာက္ေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး တရားလာနာေနတာ ရွိသတဲ့။ မင္းႀကီးလည္း ဦးဂုဏရဲ့ တရားပြဲထဲကိုေရာက္သြားတယ္။

မင္းႀကီးေမးတာက..

*** မိခင္၊ ဖခင္ဆုိတဲ့ အေပၚမွာ ဘယ္လုိ႔က်င့္မွ သားေကာင္း ၊ သမီးေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသလဲတဲ့။

*** ဆရာသမားေတြ အေပၚမွာလည္း ဘယ္လုိက်င့္မွ တပည့္ေကာင္း တပည့္လိမၼာ ျဖစ္ႏုိင္ပါသလဲတဲ့။

*** သား၊ သမီး ၊ အိမ္ရွင္ဇနီးအေပၚမွာ ဘယ္လုိက်င့္မွ သူေကာင္း ၊ သူေကာင္းျဖစ္မွာလဲတဲ့။

*** စစ္သည္ ဗုိလ္ပါေတြ အေပၚမွာ ဘယ္လုိက်င့္မွ မင္းေကာင္းျဖစ္မွာလဲ။

*** ဘယ္လုိ က်င့္မွ ေနာင္ဘဝကုိ ေကာင္းေသာဘဝကုိ ရမွာလဲ။

*** ဘယ္လုိ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ငရဲေရာက္မွာလဲ စတဲ့ေမးခြန္းေတြပဲ။

ဒီေမးေတြ  ဆရာၾကီးဦးဂုဏလည္း ၾကားလည္းမၾကားဘူးဘူး မေျဖလည္း မေျဖတတ္ဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ သူစိတ္ထဲမွာရွိရာ သူ႔အေတြးအေခၚေတြကုိ ေလွ်ာက္ေျပာတာေပါ့။

သူေျဖတာက ..

၁)ေလာကမွာ ကုသုိလ္ ၊အကုသို္လ္မရွိဘူး။

၂) ဟုိဘဝ ဒီဘဝဆုိတာလည္း မရွိဘူး

၃) အေမ ၊ အေဖဆုိတာ မရွိဘူး

၄) ဆရာဆုိတာ မရွိဘူး တဲ့။

အရားအားလုံးဟာ ဓာတ္ႀကီးေလးပါပဲတဲ့။ ေလာကႀကီးမွာ သတ္မွတ္ခ်က္ပဲရွိတယ္တဲ့ ဒီသတ္မွတ္တဲ့အတုိင္း လူေတြ က်င္လည္ေနရတာတဲ့

၅) ဒါနရဲ့ အက်ုိးဆုိတာလည္မရွိဘူး။

၆) တရားက်င့္လည္းဘာမွ မထူးဘူး ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္သြားမွာတဲ့ ။ မခ်ိန္မတန္ခင္ ဘယ္ေလာက္ လုပ္လုပ္မရဘူးတဲ့။  လူေတြဟာ ကမ႓ာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ရွိရင္ အားလုံး ကြ်တ္တန္းဝင္မွာတဲ့။

ဆရာၾကီးရဲ့ တရားလည္းၿပီးေရာ.. အလာတစစ္သူႀကီးက မွန္လုိက္ေလဆရာႀကီး အရာအားလုံးဟာ နိယတ- သတ္မွတ္တဲ့အတုိင္းသြားေနတယ္ဆုိတာ မွန္တယ္။ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ဆုိတာ မွန္တယ္တဲ့။

အလာတစစ္သူႀကီးက သူရဲ့ ေရွးအတိတ္ဘဝကုိ ျပန္မွတ္မိတယ္တဲ့။ ေရွးဘဝတစ္ခုတုန္းက သူက ႏြားသတ္သမားျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္။ အဲဒီကေသလာေတာ့ ဒီဘဝမွာစစ္သူႀကီးလာျဖစ္တယ္။  အကုသုိလ္လုပ္ရင္ ငရဲက်တာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ သူ႔အယူအဆကုိုတင္ျပတယ္။ ကံ၊ကံရဲ့အက်ုိး နားမလည္ဘူးဆုိရင္ ယုံစရာလုိ ျဖစ္ေနတယ္သမီး၊ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ဘူး၊  ဒီစစ္သူႀကီးက ကႆပျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက ပန္းကုန္းနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရာကုို ပူေဇာ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ဘဝက မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဟုိေရွးေရွးဘဝတုန္းက ပူေဇာ္ခဲ့တာ။ အဲဒီကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ စစ္သူႀကီးလားျဖစ္တာတဲ့။  ႏြားသတ္တဲ့ အကုသုိလ္ကံက  မီးခဲျပာဖုန္းျဖစ္သြားတာတဲ့။  ဒီအလာတစစ္သူႀကီးဆုိတာ ေဒဝဒတ္ေလာင္းပဲသမီး။

ဒီစစ္သူႀကီးတင္မကေသးဘူး သမီး ။  ပရိတ္သတ္ထဲက ဗီဇကကြ်န္ကလည္း ဆရာႀကီးဦးဂုဏရဲ့ တရားကို ေထာက္ခံျပန္တယ္။ ပရိတ္ထဲမွာ ရႈိက္ႀကိးတငင္ငုိၿပီး သူဟာၿပီးခဲ့တဲ့ဘဝက ကြ်န္မဟုတ္ပါဘူး။ သူေဌးပါတဲ့။  အလွဴေပးတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ေမြးတယ္။ ဒီဘဝမွာေတာ့ ကြ်န္မသားျဖစ္ရတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီးေျပတာ မွန္ေလာက္တယ္ သီလေတြ၊ ဒါနေတြဟာ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိဘူးဆုိတာ။

ကဲ..သမီး ဘာသာေရးက မ်က္စီလည္စရာ မေကာင္းဘူးလား၊ ဒီေတာ့ ဘုရင္းက အေတြးဝင္လာတယ္ သူရဲ့စစ္သူႀကီး ဘဝနဲ႔ ၊ ဗီဇကကြ်န္တုိ႔ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး ဆရာႀကီးဦးဂုဏ  ေျပာတာ 

မွန္ေလာက္တယ္လို ထင္လာတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ ဗီဇကကြ်န္ဟာ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က သူက ေတာထဲမွာ ႏြားေပ်ာက္လုိ႔ ႏြားရွာတာ ၊ ႏြား-မေတြ႕လုိ႔ စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ခရီးသြားရဟန္းက လာေမးတယ္။ ဒကာ  “ဦးဇင္း လမ္းေပ်ာက္ေနလုိ႔ ဒီလမ္းက ဘယ္သြားတာတုန္း” လို႔သြားေမးမိတယ္။ ဒီေတာ့ သူက စိတ္ဆုိးလုိ႔ “ ဘုန္းႀကီးေတြ သိပ္စကား 

မ်ားတာ ၊ ဒီလုိစကားမ်ားတာ ကြ်န္ေတြ၊ သင္လဲ ကြ်န္ဘဝကလာတာျဖစ္လိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာမိတယ္။ 

   ဒီစကားေျပာမိလုိ႔ သူကြ်န္ျဖစ္ရတာတဲ့။ 

မင္းႀကီးလည္း ဒီလုိ  ဒြိဟျဖစ္စရာေတြ ၾကားရေတာ့  သူလည္းစိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး  ဆရာႀကီး ဦးဂုဏရဲ့ တရားကုိ သေဘာက်သြားတယ္။ ေနာက္ေန႔နံက္ မုိးလင္းတာနဲ႔ နန္းတြင္းမွာ  စိတ္ထင္တုိင္းေပ်ာ္ပါးေတာ့တာပဲ။

 ဘုရင့္သမီးေလး ဒီးတသင္းၾကာေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြာတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူအခြင့္မသာေသးလုိ႔ သြားမတားေသးပါဘူး။ ေနာက္တပတ္ ဘုရင္ႀကီးေပးေနက် လွူဒါန္းဖုိ႕ အသျပာတစ္ေထာင္သြားေတာင္း 

တယ္။ ဒီေတာ့ သမီးကုိ ေျပာလုိက္တယ္ မေပးႏုိင္ဘူး။ လွူလုိ႕လည္း ဘာမွ အက်ုိးမရွိဘူး ေလာကမွာ

 ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေန ၊ ဘာကုသုိလ္မွာ မလုပ္နဲ႔ေတာနဲ႔လုိ႔ သမီးေလးကုိ ေျပာလုိက္သတဲ့။

ဒီေတာ့ သမီးေတာ္က ဖခင္ကုိ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ေလွ်ာက္ထားတယ္ “ သမီး ဟုိတုန္းကၾကားဘူးတယ္ လူမုိက္နဲ႕ ေပါင္းရင္ လူမုိင္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ခု ေဖေဖလည္း အလာတ၊ ဗီဇက၊ ဥိီဂုဏ တုိ႕နဲ႔ေပါင္းၿပီး လူမုိက္ျဖစ္ေန တာေပါ့လုိ႔ အေဖဘုရင္ကုိ တရားျပသတဲ့။

မင္းႀကီးက သမီးေတာ္ကုိ ေမးတယ္။ ေကာင္းၿပီ ကုသုိလ္၊ အကုသို္လ္ရဲ့ အက်ဳိးအျပစ္ကုိ လက္ေတြ႕ျပႏုိင္ရဲ႕လာတဲ့။

ဒိေတာ့ သမီေလးက သူရဲ့ အတိတ္က ခုနစ္ဘဝအေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပတယ္။ ပန္းတိမ္သည္

ဘဝက သူငယ္ခ်င္းမ်ာနဲ႔  ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဳးလြန္ခဲ့လုိ႔ ငရဲက်တဲ့အေၾကာင္း ယခုမိန္းကေလးျဖစ္ရတဲ့

အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတယ္။  သုိ႔ေသာ္လည္း ဖခင္ႀကီးက ဦးဂုဏတရားကို လက္မလြတ္ခ်င္ေသးဘူး။ 

သမီးေလးက ေဖေဖမင္းႀကီးရဲ့ မိစၧာအယူကုိ မစြန္႔လြတ္မွန္းသိေတာ့ ေလာကပါလနတ္ေတြ

 လာေရာက္ခြ်တ္ေပးပါဆုိတာ အဓိ႒ာန္လုိက္တယ္။ 

ဘုရင္သမီးေလးအဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ ျဗဟၼာျပည္မွ နရဒျဗဟၼာႀကီး ေရာက္လာၿပီး တရားေဟာလုိ႔ မင္းႀကီး စိတ္ေကာင္းျပန္ဝင္ကာ တုိင္းျပည္ကုိ တရားနဲ႔အညီ ျပန္လည္အုပ္ခ်ဳပ္သတဲ့။

သမီး ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေနာ္... ေနာက္ အခြင့္ၾကဳံရင္ သမီးေလးဖတ္ဖုိ႔  တရားစာအုပ္ေတြး ပုိ႔ေပးေနာ္။

သမီးေလ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္း ေမြးျမဳႏုိင္ပါေစ…။