လွဴတာကုိ ယူတာမွတ္ပါလုိ႔ ၊
မလွူတာ ျဖဴျပာစြဲလွ်င္ မႊဲလုိ႔မဆုံး...။ ( ၾကတ္ခတ္ဝုိင္းဆရာေတာ္)
ႏွေျမာ၊ဝန္တုိ၊ မနာလုိ ၿပိတၱာျဖစ္တတ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ရဟန္းေတာ္ ၁၂-ပါးဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းမ်ားကုိ ရယူၿပီး ဝါတြင္းသုံးလ ပတ္လုံး တရားဘာဝနာ ပြားမ်ားဖုိ႔ ေတာအုပ္တစ္ခုဆီသုိ႔ သြားခဲ့တယ္။
တစ္ခုေနရာမွာ တရားမွတ္ဖုိ႔ အရိပ္အာဝါသ၊ ေရးႏွင့္ ဆြးမ္းအတြက္ အဆင္ေျပတဲ့ ရြာနဲ႔နီးစပ္တဲ့
မလွူတာ ျဖဴျပာစြဲလွ်င္ မႊဲလုိ႔မဆုံး...။ ( ၾကတ္ခတ္ဝုိင္းဆရာေတာ္)
ႏွေျမာ၊ဝန္တုိ၊ မနာလုိ ၿပိတၱာျဖစ္တတ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ရဟန္းေတာ္ ၁၂-ပါးဟာ ျမတ္စြာဘုရားထံမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ ကမၼ႒ာန္းမ်ားကုိ ရယူၿပီး ဝါတြင္းသုံးလ ပတ္လုံး တရားဘာဝနာ ပြားမ်ားဖုိ႔ ေတာအုပ္တစ္ခုဆီသုိ႔ သြားခဲ့တယ္။
တစ္ခုေနရာမွာ တရားမွတ္ဖုိ႔ အရိပ္အာဝါသ၊ ေရးႏွင့္ ဆြးမ္းအတြက္ အဆင္ေျပတဲ့ ရြာနဲ႔နီးစပ္တဲ့
ေတာအုပ္ကိုေတြ႕ၾကလုိ႔ အဲဒီေတာအုပ္မွာပဲ ဝါဆုိဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ရြာတြင္းကုိ ဆြမ္းခံဝင္ေတာ့ ရြာမွာရွိတဲ့ ရက္ကန္းသည္ ၁၁-ေယာက္က သဒၶါၾကည္ျဖဴ ဆြမ္းမ်ား ေလာင္းလွဴၾကၿပီး ဝါတြင္းသုံလပတ္လုံး ဆြမ္းကြမ္း တာဝန္ယူၾကမည္ဟု ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတယ္။
ေက်းရြားကေလးမွာ ရွိတဲ့ ရြာသားမ်ားက ရဟန္းမ်ား ေနဖုိ႔ ေက်ာင္းသကၤန္း ေဆာက္လုပ္ၿပီး အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္က ရဟန္းႏွစ္ပါး တာဝန္ယူကာ ၊က်န္ရက္ကန္းသည္မ်ားကုိ တစ္ပါးစီ တာဝန္ယူေစတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္ မယားက သဒၶါတရားမရွိဘူး ႏွေျမာတယ္ ၊ ရဟန္းေတြကုိ လွူတာတန္းတာကုိ လုံးဝမႀကုိက္ဘူး ရဟန္းေတြကုိလည္း ရုိရုိေသေသမရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတြကုိ ၾကည္ညဳိေလးစားတဲ့ သူ႔မယားရဲညီမကုိ ရဟန္းေတြအတြက္ စီမံ ေဆာင္ရြက္ေစတယ္။
သီတင္းဝါလကြ်တ္တဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အဝတ္သက္န္း တစ္စုံးစီ လွူဒါန္းၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ရက္ကန္းသည္ အႀကီးအကဲ မယားက ..
" သင္ရဲ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ လွူတဲ့ ထမင္း၊ ေဖ်ာ္ရည္ေတြဟာ ... သင္ရဲ႕ေနာက္ဘဝမွာ.. က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္ ျပည္၊ေသြးေတြျဖစ္ပါေစ..။ အဝတ္ေတြကလည္း မီးလ်ံေတာက္တဲ့ သံျပားေတြ ျဖစ္ပါေစ" လုိ့ ေရးရြတ္ေျပာဆုိတယ္။
ထုိေကာင္းမႈ အက်ုိးေၾကာင့္ အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္ဟာ ေသေသာအခါ ဝိဥၩာေတာအုပ္မွာ တန္ခုိးနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ျဖစ္တယ္။ ႏွေျမာတဲ့ သူ႔မယားကေတာ့ အနီးနားမွပဲ ျပိတၱာလာျဖစ္တယ္။ ၿပိတၱာမႀကီးမွာ.. အဝတ္က မပါ၊ ရုပ္ကလည္း ခပ္ဆုိးဆုိး၊ အစာေရဆာျခင္း ႏွိပ္စက္ဒဏ္ကို ခံေနရတယ္။
ဒီေတာ့ ၿပိတၱာမက.. သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ကုိ..." အုိ..အရွင္၊ က်မမွာ.. ဝတ္စရာ အဝတ္လည္း မရွိ၊ စားစရာ အစားအစာလည္းမရွိ၊ ေသာက္စရာ ေရးလည္း မရွိ..။ ဆာေလာင္ျခင္းဒဏ္ကုိ အျပင္းအထန္ခံေနရပါတယ္။ က်မအား ကူညီပါလုိ႔" ေတာင္းဆုိတယ္။
နတ္သားက ေစတနာျဖင့္ မြန္ျမတ္ေသာ အစားအစားမ်ား ေပးကမ္းေသာ္ ၿပိတၱာမရဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ စားစရာေတြဟာ က်င္ႀကီး ၊က်င္ငယ္ ၊ ျပည္၊ေသြးေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဝတ္ေပးျပန္ေသာ္လည္း ၿပိတၱာမ လက္ထဲ ေရာက္တာနဲ႔ မီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သံျပားေတြျဖစ္သြားတယ္။
ၿပိတၱာမဟာ.. ပူလြန္း၊ေလာင္လြန္းလုိ႔ အဝတ္၊စားစရားမ်ား စြန္႔ပစ္ကာ ငုိေၾကြးကာ လွည့္လွယ္ေနရတယ္။
ထုိအခ်ိန္မွာ.. ရဟန္းတစ္ပါးက ဝါကြ်တ္လုိ႔ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ရန္ ကုန္သည္မ်ားနဲ႔ အဲဒိီေတာကုိ ျဖတ္သြားတယ္။ ကုန္သည္မ်ားက ညအခါမွာ ခရီးသြားၾကၿပီး
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ရြာတြင္းကုိ ဆြမ္းခံဝင္ေတာ့ ရြာမွာရွိတဲ့ ရက္ကန္းသည္ ၁၁-ေယာက္က သဒၶါၾကည္ျဖဴ ဆြမ္းမ်ား ေလာင္းလွဴၾကၿပီး ဝါတြင္းသုံလပတ္လုံး ဆြမ္းကြမ္း တာဝန္ယူၾကမည္ဟု ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတယ္။
ေက်းရြားကေလးမွာ ရွိတဲ့ ရြာသားမ်ားက ရဟန္းမ်ား ေနဖုိ႔ ေက်ာင္းသကၤန္း ေဆာက္လုပ္ၿပီး အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္က ရဟန္းႏွစ္ပါး တာဝန္ယူကာ ၊က်န္ရက္ကန္းသည္မ်ားကုိ တစ္ပါးစီ တာဝန္ယူေစတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္ မယားက သဒၶါတရားမရွိဘူး ႏွေျမာတယ္ ၊ ရဟန္းေတြကုိ လွူတာတန္းတာကုိ လုံးဝမႀကုိက္ဘူး ရဟန္းေတြကုိလည္း ရုိရုိေသေသမရွိဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတြကုိ ၾကည္ညဳိေလးစားတဲ့ သူ႔မယားရဲညီမကုိ ရဟန္းေတြအတြက္ စီမံ ေဆာင္ရြက္ေစတယ္။
သီတင္းဝါလကြ်တ္တဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အဝတ္သက္န္း တစ္စုံးစီ လွူဒါန္းၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ရက္ကန္းသည္ အႀကီးအကဲ မယားက ..
" သင္ရဲ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ လွူတဲ့ ထမင္း၊ ေဖ်ာ္ရည္ေတြဟာ ... သင္ရဲ႕ေနာက္ဘဝမွာ.. က်င္ႀကီး၊ က်င္ငယ္ ျပည္၊ေသြးေတြျဖစ္ပါေစ..။ အဝတ္ေတြကလည္း မီးလ်ံေတာက္တဲ့ သံျပားေတြ ျဖစ္ပါေစ" လုိ့ ေရးရြတ္ေျပာဆုိတယ္။
ထုိေကာင္းမႈ အက်ုိးေၾကာင့္ အႀကီးအကဲ ရက္ကန္းသည္ဟာ ေသေသာအခါ ဝိဥၩာေတာအုပ္မွာ တန္ခုိးနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ျဖစ္တယ္။ ႏွေျမာတဲ့ သူ႔မယားကေတာ့ အနီးနားမွပဲ ျပိတၱာလာျဖစ္တယ္။ ၿပိတၱာမႀကီးမွာ.. အဝတ္က မပါ၊ ရုပ္ကလည္း ခပ္ဆုိးဆုိး၊ အစာေရဆာျခင္း ႏွိပ္စက္ဒဏ္ကို ခံေနရတယ္။
ဒီေတာ့ ၿပိတၱာမက.. သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ကုိ..." အုိ..အရွင္၊ က်မမွာ.. ဝတ္စရာ အဝတ္လည္း မရွိ၊ စားစရာ အစားအစာလည္းမရွိ၊ ေသာက္စရာ ေရးလည္း မရွိ..။ ဆာေလာင္ျခင္းဒဏ္ကုိ အျပင္းအထန္ခံေနရပါတယ္။ က်မအား ကူညီပါလုိ႔" ေတာင္းဆုိတယ္။
နတ္သားက ေစတနာျဖင့္ မြန္ျမတ္ေသာ အစားအစားမ်ား ေပးကမ္းေသာ္ ၿပိတၱာမရဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကာင့္ စားစရာေတြဟာ က်င္ႀကီး ၊က်င္ငယ္ ၊ ျပည္၊ေသြးေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ အဝတ္ေပးျပန္ေသာ္လည္း ၿပိတၱာမ လက္ထဲ ေရာက္တာနဲ႔ မီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့သံျပားေတြျဖစ္သြားတယ္။
ၿပိတၱာမဟာ.. ပူလြန္း၊ေလာင္လြန္းလုိ႔ အဝတ္၊စားစရားမ်ား စြန္႔ပစ္ကာ ငုိေၾကြးကာ လွည့္လွယ္ေနရတယ္။
ထုိအခ်ိန္မွာ.. ရဟန္းတစ္ပါးက ဝါကြ်တ္လုိ႔ျမတ္စြာဘုရားကုိ ကန္ေတာ့ရန္ ကုန္သည္မ်ားနဲ႔ အဲဒိီေတာကုိ ျဖတ္သြားတယ္။ ကုန္သည္မ်ားက ညအခါမွာ ခရီးသြားၾကၿပီး
ေန႕အခါမွာေတာ့ ေအးျမတဲ့ ေတာအုပ္မွာ အနားယူၾကတယ္။
ရဟန္းငယ္ ကေလးကေတာ့ တိတ္ဆိ္တ္မႈကုိ လုိလားလုိ႔ အနည္းငယ္ ကုန္သည္မ်ားနဲ႔ ေဝးရာ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ သကၤန္းႀကီးခင္းၿပီး ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ ရဟန္းေလးဟာ ညအခါမွာ ခရီးသြားတာ ပင္းပန္းလုိ႔ အိပ္ေမာက်သြားၿပီး ကုန္းသည္းမ်ား ခရီးဆက္သြားတာကုိ မသိလုိက္ဘဲ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးတည္း က်န္ခဲ့တယ္။ ႏုိးလာလုိ႔ ခရီးဆက္သြားေတာ့ လမ္းမွားၿပီး နတ္သားနဲ႔ ၿပိတၱာတုိ႔ ေနရာကုိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ထုိအခါမွာ နတ္သားက လူေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႕ဗိမာန္ကုိပင့္ကာ ေျခဆုပ္လက္နယ္
ရဟန္းငယ္ ကေလးကေတာ့ တိတ္ဆိ္တ္မႈကုိ လုိလားလုိ႔ အနည္းငယ္ ကုန္သည္မ်ားနဲ႔ ေဝးရာ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ သကၤန္းႀကီးခင္းၿပီး ထုိင္ေနလုိက္တယ္။ ရဟန္းေလးဟာ ညအခါမွာ ခရီးသြားတာ ပင္းပန္းလုိ႔ အိပ္ေမာက်သြားၿပီး ကုန္းသည္းမ်ား ခရီးဆက္သြားတာကုိ မသိလုိက္ဘဲ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးတည္း က်န္ခဲ့တယ္။ ႏုိးလာလုိ႔ ခရီးဆက္သြားေတာ့ လမ္းမွားၿပီး နတ္သားနဲ႔ ၿပိတၱာတုိ႔ ေနရာကုိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ထုိအခါမွာ နတ္သားက လူေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႕ဗိမာန္ကုိပင့္ကာ ေျခဆုပ္လက္နယ္
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တယ္။ ရဟန္းေတာ္ကုိ ၿပိတၱာမကျမင္ေတာ့ ..." က်မအား အစာေရဆာ
ေပးပါ ေတာင္းျပန္တယ္။
ရဟန္းေလးက ေပးလုိက္ပါလုိ႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက "တပည့္ေတာ္ ေပးပါတယ္ဘုရား သုိ႔ေသာ္လည္း သူလက္ထဲ ေရာက္သြားတာနဲ႔ အစာေသာက္ေတြဟာက်င္ႀကီးက်င္ငယ္ျဖစ္သြားပါတယ္"ဟု
ေလွ်ာက္ထားတယ္
ရဟန္းေတာ္ေလးက ၿပိတၱာမရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းစုံလင္ကုိ ေမးျမန္ရာ တရားသံေဝရေတာ္မူပါတယ္။
ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းေတာ္ေလးက နတ္သားေမးေလွ်ာက္ေသာ ၿပိတၱာမဘဝမွ ကြ်တ္လြတ္ရာ ကြ်တ္လြတ္ေၾကာင္းကုိ္လည္း လမ္းညႊန္ေပးလုိ႔
နတ္သားက ရဟန္းေတာ္ေလးရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္ကေလးအား မြန္ျမတ္တဲ့ ထမင္း ၊အေဖ်ာ္ရည္မ်ားကုိ ေပးလွူၿပီး အဲဒီၿပိတၱာမကုိ အမွ်ေဝတယ္။ ၿပိတၱာမ ဝမ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚတဲ့ ခဏမွာပဲ အစာေရဆာမ်ား ဝေျပာသြားၿပီး မ်က္စီစတဲ့ ဣေႁႏၵေတြလည္း ျပည့္ၿဖုိိးလာတယ္။ ရဟန္းေတာ္ကေလးကုိ အဝတ္သကၤန္းလွူလုိက္တာနဲ႔ ၿပိတၱာမဟာ ... နတ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ နတ္သမီးေလးျဖစ္သြားတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေလးလည္း အဲဒီနတ္သားရဲ့ တန္ခုိးေၾကာင္း အဲဒီညမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံးရာ ေဇဝတန္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ရဟန္းေေတာ္ေလးကလည္း အျပန္လမ္းမွာ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းစုံကုိ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားရာ ၊ ပရိတ္သတ္မ်ား နားၾကားမွတ္သားၾကရၿပီး ႏွေျမာ ဝန္တုိျခင္းရဲ႕ အျပစ္၊ ဒါနေကာင္းမႈ ရဲ႕အက်ူိးကုိသိရွိနာလည္း သြားၾကတယ္။
(ေပတဝတၳဳ ႒ ၊ ၄၀)
ရဟန္းေလးက ေပးလုိက္ပါလုိ႔ ေျပာေတာ့ နတ္သားက "တပည့္ေတာ္ ေပးပါတယ္ဘုရား သုိ႔ေသာ္လည္း သူလက္ထဲ ေရာက္သြားတာနဲ႔ အစာေသာက္ေတြဟာက်င္ႀကီးက်င္ငယ္ျဖစ္သြားပါတယ္"ဟု
ေလွ်ာက္ထားတယ္
ရဟန္းေတာ္ေလးက ၿပိတၱာမရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းစုံလင္ကုိ ေမးျမန္ရာ တရားသံေဝရေတာ္မူပါတယ္။
ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းေတာ္ေလးက နတ္သားေမးေလွ်ာက္ေသာ ၿပိတၱာမဘဝမွ ကြ်တ္လြတ္ရာ ကြ်တ္လြတ္ေၾကာင္းကုိ္လည္း လမ္းညႊန္ေပးလုိ႔
နတ္သားက ရဟန္းေတာ္ေလးရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္ႏွင့္အညီ ရဟန္းေတာ္ကေလးအား မြန္ျမတ္တဲ့ ထမင္း ၊အေဖ်ာ္ရည္မ်ားကုိ ေပးလွူၿပီး အဲဒီၿပိတၱာမကုိ အမွ်ေဝတယ္။ ၿပိတၱာမ ဝမ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚတဲ့ ခဏမွာပဲ အစာေရဆာမ်ား ဝေျပာသြားၿပီး မ်က္စီစတဲ့ ဣေႁႏၵေတြလည္း ျပည့္ၿဖုိိးလာတယ္။ ရဟန္းေတာ္ကေလးကုိ အဝတ္သကၤန္းလွူလုိက္တာနဲ႔ ၿပိတၱာမဟာ ... နတ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ နတ္သမီးေလးျဖစ္သြားတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေလးလည္း အဲဒီနတ္သားရဲ့ တန္ခုိးေၾကာင္း အဲဒီညမွာပဲ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံးရာ ေဇဝတန္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
ရဟန္းေေတာ္ေလးကလည္း အျပန္လမ္းမွာ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းစုံကုိ ျမတ္စြာဘုရား ကုိ ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားရာ ၊ ပရိတ္သတ္မ်ား နားၾကားမွတ္သားၾကရၿပီး ႏွေျမာ ဝန္တုိျခင္းရဲ႕ အျပစ္၊ ဒါနေကာင္းမႈ ရဲ႕အက်ူိးကုိသိရွိနာလည္း သြားၾကတယ္။
(ေပတဝတၳဳ ႒ ၊ ၄၀)
No comments:
Post a Comment