သူႏွင့္ထုိက္တန္သုမဂၤလံ

ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ လူသန္းေပါင္း(၇၀၀၀)ေက်ာ္ေလာက္ရွိပါလိမ့္မယ္။ အသင့္ေတာ္ဆံုးအရာသာ တစ္ေန႔ေသာအခါထင္ရွားက်န္ေပလိမ့္မည္။ အရည္အေသြးမမွီေသာ လူႏွင့္တကြ သက္ရွိသက္မဲ့မွန္ သမွ် ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္စီး သြားၾကရမည္သာျဖစ္ပါသည္။ပညာရွိမ်ား အခ်ိန္မီ အျပင္း အထန္ ေလ႔က်င္႔ပိ်ဳး ေထာင္ကာ အနာဂတ္အေရး ယေန႔ကစၿပီး ေလ့က်င့္ဖို႔သာရွိေပေတာ့သည္။

တရုတ္ေတြတစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ေတြ႔ရင္စားၿပီးၿပီလား၊ အဂၤလိပ္ေတြက “Good morning, Good evening” စသည့္ ရာသီဥတုစကား၊ Middle East ပါလက္စတိုင္းေတြက တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေတြ႔ရင္ “ဆလန္မာ ေလကြန္”ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမင္း အေပၚက်ေရာက္ပါေစ၊ အိႏၵိယေတြက တစ္ ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေတြ႔ရင္ဘယ္သြားမလို႔လဲစသည္ျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာလဲ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

အေျဖကေတာ့ တရုတ္ေတြစားၿပီးၿပီလား ေမးတာက စားၿပီးရင္ က်န္တာ ေတြဆက္လုပ္လို႔ရၿပီ (အစာ၊ေရစာရွားပါးတဲ့သေဘာ)။ အဂၤလန္၊ အုိင္ယာလန္ ၊ ေယာ႔ခ္ခ်ိဳင္းယားစေသာ ေဒသေတြမွာ ရာသီဥတုသိပ္ဆိုးေတာ့ သူတို႔ေတြ စကားေျပာရင္ ရာသီဥတုအေၾကာင္းအၿမဲဦးတည္ၿပီး Good morning၊, Good afternoon, Good evening စသည္ျဖင့္ အလိုအေလ်ာက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။

ရာသီဥတုေကာင္းရင္ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအတြက္ ႀကိဳးစားလို႔ရၿပီေပါ့့။ ပါလက္ စတိုင္း ေဒသလို Middle East မွာတစ္ခ်ိန္လံုး စစ္ပဲြေတြနဲ႔ သတ္ျဖတ္ ေနၾကတာဆိုေတာ့ "ဆလန္မာေလကြန္" ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရပါေစ စသည္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားကိုဦးစားေပးေျပာဆိုၾကပါတယ္။

အိႏၵိယနိဳင္ငံသားဟာ ေတြ သိပ္ၿပီးသူမ်ားအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားေတာ့ေတြ႔ရင္ဘယ္သြားမလဲ၊ ဘာသြားလုပ္တာလဲ၊ ဘယ္ကလာတာလဲ ေမးေတာ့တာပဲတဲ့။

ုျမန္မာေတြ က်ျပန္ေတာ့ က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးျဖစ္လို႔လားမသိ။ ေတြ႔ရင္ အစ္မရယ္ ေနေကာင္းလား၊ အစ္ကိုကေကာ ေနေကာင္းရဲ့လား စသည္ျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ၾက တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္္။
တစ္ခ်ုိ႕ လည္း မဂ္လာပါဟု ႏုတ္ဆက္ၾကပါတယ္ ေကာင္းေသာ ႏုတ္ဆက္ျခင္းပါ။

အမွန္မွာ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္-ယေန႔ကုသိလ္ျပဳျဖစ္ရဲ့လား၊ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္လား-ဟုေမးျမန္းျခင္းသည္ အလြန္အက်ိဳးမ်ားေပမည္။

တရုတ္လူမ်ိဳးႏွင့္ ကုလားလူမ်ိဳးတုိ႔သည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ ကမၻာေပၚမွာ ခုိင္ခုိင္မာမာ က်န္ရစ္မည့္အလားအလာရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ေလ႔က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ လာခဲ့ၾကတဲ့ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဇာတ္၊ စနစ္စသည္ တို႔ကလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္ရွိေနတာေတြ႕ရပါမည္။ ဥပမာ- တရုတ္ေတြဟာ Reunion -မိသားစု ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုပဲြကို တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးကာလမွာ မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ၾကပါ တယ္။ နိဳင္ငံျခားကို ေရာက္ေနတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြလဲ လာေရာက္စုရံုးၾကပါတယ္။ အဲဒီပဲြမွာငယ္ရြယ္သူအပ်ိဳေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ ခ်ီးျမင့္ ေပးတာေတြ၊ အိမ္ေထာင္ ဃရာဝါသခ်ေပးတာေတြလည္းလုပ္ၾကပါတယ္။

ညေနေစာင္းမွာေဆြမ်ိဳးထဲကသာယာတဲ့အိမ္တစ္အိမ္မွာစုရံုးၿပီး မိသားစု ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ပြဲ (Reunion) အျဖစ္ စားၾကေသာက္ၾကပါတယ္။ အနီေရာင္ စာအိပ္ေလးေတြမွာ ပိုက္ဆံထည့္ၿပီး ငယ္ရြယ္သူအပ်ိဳေလးမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ မက်ေသးေသာသူမ်ားကို ခ်ီးျမွင့္ေလ့ရွိၾကပါ တယ္။ စကၤာပူ၊မေလးက တခ်ဳိ႕ တရုတ္ေတြလည္း သူတို႔ဘိုးဘြားမ်ားေနထုိင္ခဲ့ရာတရုတ္၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထုိင္ဝမ္စေသာ ႏုိင္ငံမ်ားကို သြားေရာက္လည္ပတ္ ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မိမိသိတဲ့ တရုတ္အမ်ဳီးသမီး တစ္ေယာက္ဟာ တရုတ္ျပည္ကို အလည္သြားရင္း ေသြးတိုး လာလို႔ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားဖူးပါတယ္။

စကၤာပူမွ သား၊ သမီးေတြ ေလယာဥ္ႏွင့္ ေန႔ခ်င္းလိုက္သြားၿပီး တရုတ္ျပည္မွာ မီးသျဂိၤဳဟ္ကာ အရိုးျပာကိုျပန္ ယူလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအရိုးျပာကို တိုပါယိုး ျမန္မာေက်ာင္းရဲ့ အေရွ႕ဖက္ရွိ Tai Pei (တိုင္ေပ) သီလရွင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာဝင္းရွိ ဘုရားေဆာင္တစ္ခုမွာ ထိန္းသိမ္းၿပီးထားရွိပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ တိုင္ျပားကေလး ေပၚမွာ ဓာတ္ပံုေလးေတြကပ္ၿပီး ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ရွိ မွန္တိုက္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္း ထားၾကပါ တယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ က်န္ရစ္တဲ့သား၊ သမီးေတြ က မိဘ၊ဘိုးဘြားမ်ားရဲ့အရိုးျပာ၊ ဓာတ္ပံုရွိရာ ကိုသြားၿပီး ဂါရဝျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ပါပါ ၊ မာမာနဲ႔ေခၚၿပီး ေကာင္းမႈျပဳ ၾကေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မိမိရင္ထဲမွာ တရုတ္လူမ်ိဳး တို႔ရဲ႕ မိဘျဖစ္ခဲ့ရသူေတြ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။

စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေလာကမွာ အင္မတန္မွစနစ္က်တဲ့ တရုတ္ေတြဆီမွာ ေလ့လာလို႔မကုန္ တာေတြမ်ားႀကီးပါ။ တစ္ခ်ိန္ကမွားယြင္းတဲ့စနစ္ေတြကိုခ်မွတ္က်င့္သံုးခဲ့ လို႔သာတိုး တက္မႈေနာက္က်ခဲ့ကာတရုတ္ျပည္မႀကီးမွာလူသန္း တစ္ ေထာင္ေက်ာ္ ေလာက္ေလွာင္ ပိတ္သြားခဲ့ၿပီးကမၻာေပၚမွာလူဦးေရ အထူထပ္ဆံုးျဖစ္ သြားခဲ့ရတယ္။ တကယ္လို႔သာ(၁၈)ရာစု(၁၉) ရာစုေလာက္က ေခတ္မီတိုး တက္ခဲ့ရင္တရုတ္ျပည္မွာသန္း (၅၀၀)၊ျပည္ပမွာသန္း (၁၀၀၀)ဝန္းက်င္ေလာက္ ေျမ သစ္၊ ေရသစ္တည္ေထာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

(၂၀)ရာ စု ေရာက္ေတာ့ ကမၻာၿဂိဳဟ္မွာေရဆံုးေျမဆံုးေတာလည္းျပဳန္းခဲ့ပါၿပီ။ တရုတ္ေတြ ေရသစ္၊ ေျမသစ္ သိပ္မရလိုက္ၾကေပ။စကၤာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထုိင္ဝမ္လို က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေနရာေလးေတြပဲ ရလိုက္ၾကပါတယ္။ဒါေတာင္မွတရုတ္ေတြဟာ ရႊံ႔ကိုေရႊျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပီးခုဆိုရင္ကမၻာ့စီးပြားေရးရဲ့ ဒုတိယအႀကီးဆံုးႏုိင္ငံအျဖစ္ တက္လွမ္းလာႏုိင္ခဲ့ ေသး တယ္။ အံ့ၾသစရာေတာ့အေကာင္းသား။ မ်ားျပားလွတဲ့ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြဟာ စားဝတ္ေနေရး အဆင္မေျပေတာ့ မိသားစုတစ္ခုမွာ ကေလးတစ္ေယာက္ပဲ ေမြးရမယ္၊
 ႏွစ္ေယာက္မေမြးရဘူး စသည္ျဖင့္ က်င့္သံုးၾကည့္ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျပႆနာတစ္ခုတက္ဖူးတာက ေမြးတဲ့ကေလးက မိန္းကေလးျဖစ္ေတာ့ လက္မခံ ႏုိင္ပါ။ တရုတ္ထံုးစံအရ နာမည္ကအစ ဖခင္ဘက္ လိုက္ရတယ္။ စီးပြားအေမြ လည္း ဖခင္ဘက္က စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတယ္။ တစ္ဦးတည္းပဲ ေမြးခြင့္ရတဲ့ သမီးပိုင္ရွင္ေတြဟာ သမက္ဘက္ကို အကုန္လဲႊအပ္ေပးရေတာ့မလို ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သမီးေမြးလာရင္ စိတ္ပ်က္ၾကတယ္လို႔ဆို၏။ တစ္ဦးတည္းပဲေမြးခြင့္ရတဲ့ ခေလးဟာ သားေလးျဖစ္ရင္ေတာ့ ဝမ္းသာႀကိဳဆိုၾကတယ္တ့ဲ။ ဒါကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က အေျခအေနအရျဖစ္ခဲ့ဖူးၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြပါ။ သူတို႔ဟာ ဝီရိယ၊ ဇဲြ၊ လံု႔လအရမ္းေကာင္းပါတယ္။ အားမနာတတ္ဘူး၊ ျပတ္သားတိက်တယ္။ အိမ္ေထာင္မျပဳခင္ လူပ်ိဳဘဝမွာကပင္ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေလးေတြ လုပ္တတ္ၾက ပါတယ္။

မေလးရွားမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ သူေ႒းလို႔ေခၚေနၾကရတဲ့ တရုတ္ လူပ်ိဳေတြမနည္းပါ။ မိမိတို႔ ျမန္မာေတြက သိတဲ့အတိုင္း နည္းနည္းစားဖို႔
 ေသာက္ဖို႔ရွိ လာယင္ သိပ္ၿပီးဂနာၿငိမ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုေန႔ကတစ္ေယာက္လာေျပာသြားတာ မွတ္သားစရာပါ။ ''ျမန္မာေတြ ပိုက္ဆံဝင္ေပါက္ရွိလာယင္ ထြက္ေပါက္အျမန္ စီစဥ္ေပးတတ္ရတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ ဒီပိုက္ဆံေတြ မိမိဘဝမွာေလွာင္ပိတ္ၿပီး မထင္ထားတဲ့ အေပါက္ကေန တိုးထြက္သြားတတ္တယ္တဲ့။”

ဒီလိုဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရလဲ ဆိုရင္ ထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့ စြမ္းရည္ မျပည့္ဝလို႔လား၊ မ်ိဳးရိုး (Gen) ေၾကာင့္လား၊ က်င့္သံုးေနတဲ့ Customs ေၾကာင့္လားဆိုတာ ဆက္လက္ၿပီး ေလ့လာၾကပါစို႔။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ခ်င္းေခ်ာင္ရိပ္သာမွာ မိမိႏွင့္ရင္းနီးတဲ့ လူေတြရွိေတာ့ တစ္ေန႔ေရာက္သြားေသးတယ္။ ဘာ႔ေၾကာင့္ခ်င္းေခ်ာင္းလို႔ ေခၚပါ သလဲ။ ခ်င္းေခ်ာင္းဆိုတဲ့ တရုတ္တစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာျပည္ကို အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာအိမ္တစ္အိမ္မွာ ဘဲကေလးေတြေက်ာင္းေပးတဲ့ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။

ဒို႔ျမန္မာေတြလို (EP,Spass,WP) ရတာမဟုတ္ပါ။ ဘဲေက်ာင္းရင္းနဲ႔ ဘဝကိုျမဳပ္ႏွံၿပီး အခ်ိန္ကာလ အတိုင္းတာတစ္ခုၾကာတဲ့အခါ
 ေတြ႔ျမင္ၾကံဳႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ဗဟုသုတေတြကို အေျချပဳၿပီးစီးပြားေရး ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ရာ ယေန႔ ျမင္ေနရေသးတဲ့ ခ်င္းေခ်ာင္းနန္းေတာ္ အေဆာက္္အဦးႀကီး ကသူနဲ႔သူ႔ဇနီး(၄)ဦးႏွင့္တကြမိသားစုမ်ား ေနသြားခဲ့တဲ့ေနရာလို႔ တစ္ဆင့္စကား ၾကားဖူးပါတယ္။ ဘဲအငွားေက်ာင္းရာမွ သူေဌးျဖစ္လာသူ တရုတ္သူေဌး ေနထိုင္ခဲ႔ရာျဖစ္လို႔ ခ်င္းေခ်ာင္းရိပ္သာလို႔ေခၚပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကိုျပန္ လည္ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ စကၤာပူမွ က်ားပန္းပရုပ္ဆီ သူေဌးႀကီးသည္လည္း ေစာ္ဘြားတစ္ဦးလိုပါပဲ။ ဇနီး (၄)ဦး၊ သူ႔၏ညီမိသားစုႏွင့္အတူ Haw Par villa မွာေနသြားခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ တစ္ခ်ိန္က သက္ရွိထင္ရွားရိွခဲ့တဲ့ ဒိုင္ႏုိေဆာ သတၱဝါႀကီးေတြဟာေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။တိရိစာၦန္ရံုမွာျပဖို႔ပင္ မရလိုက္ၾကပါ။ ဆင္ႏွင့္က်ားအစရွိေသာ သတၱဝါေတြဟာလည္း လူသူေဝးရာ ေတာ နက္ႀကီး ေတြမွာ ရွားရွားပါးပါးပဲက်န္ပါေတာ့တယ္။

အေၾကာင္းမွာ သူတို႔မွာထိန္း သိမ္းႏုိင္တဲ့ ဗီဇစြမ္းရည္ လံုလံုေလာက္ေလာက္မရွိၾကလို႔ပါဘဲ။ ဘာသာစကား (languages) ေတြ၊ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ(Religions) ေတြဟာလည္း လံုေလာက္တဲ့ ထိ္န္သိမ္းႏုိင္မႈ စြမ္းရည္မရွိလုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ၾကၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကြယ္ေပ်ာက္ေနတုန္း၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကြယ္ေပ်ာက္လတံ့ပါပဲ။ ကမၻာေပၚတြင္ ရက္သတၱတစ္ပတ္မွာ ဘာသာစကားတစ္ခုေလာက္ ဆိတ္သုန္း ေနတယ္လိ႔ု ဆိုပါတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ တရုတ္စကား၊ ဟိႏၵဴစကား၊ အဂၤလိပ္စကား စတာေတြပဲက်န္ပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ပညာရွင္ေတြ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ပူမိ တာက ဘာသာစကားယဥ္ေက်းမႈ အေသးအေသးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း မဟာအင္အားႀကီး အနည္းအက်ဥ္းက်န္တဲ့ အခါသူတို႔ အခ်င္းခ်င္း တိုက္ခိုက္လာၾကၿပီး ကမၻာပ်က္ သြားႏိုင္ပါတယ္တဲ့။ ယခုလက္ရွိ အေျခအေနလို အေသးအေသးဘာသာယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမ်ိဳးစုေလးေတြ ပ့်ံႏွံ႔စိမ့္ဝင္ ေနေတာ့ အႀကီးႀကီးေတြလည္း ၿငိမ္ေနၾကရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေသးအေသး ေတြျဖစ္တဲ့လူမ်ိဳး၊
ဘာသာစကား၊ယဥ္ေက်းမႈေတြ မေပ်ာက္ေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္ရင္ သာဓုေခၚစရာပါ။

ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ အလ်င္အျမန္ႀကီးထြား ေနေသာ မြတ္ဘာသာဝင္ေတြဟာအရမ္း ထက္ ျမက္ထူးခြ်န္ေသာ ဗီဇစြမ္းရည္မ်ားျဖင့္ ကမၻာတစ္လႊားတိုး တက္ပ့်ံႏွံ႔လာေနပါၿပီ။အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ သန္း(၁၀) ထက္ မနည္း အမ်ားစုဟာ ခ်မ္းသာစြာေနႏုိင္ၾကတယ္တဲ့။ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာ (၄၀)ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္ဟာသူတို႔ေတြျဖစ္ ကုန္ၿပီလို႔ၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ ဟိႏၵဴ ဘာသာ ကေတာ့ ပ့်ံႏွံ႔ဘုိ႔မလြယ္ေပမဲ့ ထိန္းသိမ္းမႈစြမ္းရည္က သိပ္ျမင့္မား ပါတယ္။ ဟိႏၵဴမိဘမွ မေမြးဘဲႏွင့္ မည္သူမွ် ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ျဖစ္မလာႏိုင္ေပ။

မိမိတို႔ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႔ ရရွိထားတဲ့အေျခအေနကိုပဲ တက္ညီလက္ညီ စည္ပင္ျပန္႔ပြားေအာင္ အျမန္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲရွိေတာ့တယ္။ ဥပမာ-စကၤာပူ၊ မေလး ရွားမွာ ျမန္မာေက်ာင္း(၂၀)ေက်ာ္ေလာက္ တည္ေထာင္ဖြင္႔လွစ္ ထားၾကပါ တယ္။ ဒါေလးေတြကို က်ရာတာဝန္ကေနၿပီး တတ္စြမ္း သမွ် ျပန္ပြားထြန္းကား ေအာင္လုပ္ ႏုိင္လွ်င္ သာဓုေခၚစရာ ေကာင္းပါ သည္။
စကၤာပူအရွင္