ယေန႔ေခတ္ သိပၸံပညာရွင္မ်ား ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အရ “ကမၻာႀကီးဟာ(Global warming) ပူေႏြးလာၿပီး ေရခဲေတာင္မ်ား ၿပိဳဆင္းကာ ပင္လယ္ေရမ်ား ျမင့္တက္လာ၍ ေရႀကီးျခင္း စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္တယ္”ဟု ခန္႔မွန္းေနၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းလုိ႕ အေၾကာင္းတရားရွာေတာ့ အၾကင္နာကင္းမဲ့ေသာ စိပြားေရးသမားမ်ားတုိ႔၏ စက္ရုံႀကီးမ်ားမွ ထြက္ေသာ Carbon dioxide မ်ားေလထုထဲမွာ မ်ားေနလုိ႔ပါတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ လူသားမ်ားေနထုိင္တဲ့ ကမၻာေျမႀကီးဟာ A greenhouse လုိျဖစ္ေနပါၿပီ။ လူသားေတြဟာ မွီရာ တည္ရာျဖစ္တဲ့ ကမၻာေျမႀကီးမွာ တည္ေနရၿပီး လူသားမ်ားသာယာလွပေစဖုိ႔အတြက္ သဘာဝစြမ္းအားေတြက မယွဥ္ေသာ ( ဝိပၸယုတၱ) သေဘာျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနၾကပါတယ္။ လူေလာက သာယာ လွပေစခ်င္ရင္ ကမၻာေျမႀကီးကုိလည္း ၾကင္နာတတ္ဖ႔ုိလုိပါတယ္။ ကမၻာေျမႀကီးႏွင့္လူသားေလာကဟာ သီးျခား သပ္သပ္စီ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳေနပါတယ္။
မွီရာဝတၳဳရုပ္မ်ားကုိ တည္မွီကာ အာရုံမ်ားကုိ အာရုံျပဳ၍ နာမ္တရားတုိ႔ျဖစ္ျခင္း၊ နာမ္တရားတုိ႔ စြမ္းအားေၾကာင့္ ရုပ္တရားမ်ားက တည္တံ့ခုိင္မာျခင္းမ်ားကုိ ဝိပၸယုတၱပစၥေယာဟု ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
သက္ရွိေလာက၌ မ်က္စိ ႏွား နာ လွ်ာ ကုိယ္ ဟဒယဝတၳဳ ဟူေသာ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခႏ ၶာ အစိတ္အပုိင္းမ်ားကုိ အမွီျပဳ၍ အဆင္း အသံ အန႔ံ အရသာ အထိအေတြ႔ ေတြးစရာဟူေသာ အာရုံ ရုပ္နာမ္တရားတုိ႔ကုိ အာရုံျပဳကာ စိတ္ ေစတသိတ္ဟူေသာ နာမ္ခႏၶာ အသိတုိ႔ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ ထုိနာမ္ခႏၶာတုိ႔၏ စြမ္းအားေၾကာင့္ပင္ ရုပ္တရားတုိ႔ မၿပဳိမလဲ ေတာင့္တင္းခို္င္မာ အင္အားရွိ သန္မာၾကပါတယ္။ ထုိကဲ့သုိ ရုပ္တရားႏွင့္ နာမ္တရား တပါးႏွင့္ တပါး အမွီသဟဲျပဳကာ ျဖစ္တည္ေနၾကေသာ္လည္း ရုပ္သေဘာႏွင့္ နာမ္းသေဘာဟာ ေရာစပ္ျခင္းမရွိပါ၊ ရုပ္က ရုပ္သပ္သပ္ နာမ္က နာမ္သပ္သပ္ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝမတူေသာ တရားႏွစ္မ်ဳိးတုိ႔ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳကာ အေၾကာင္းအက်ဳိးျဖစ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
လ်ပ္စစ္မီးကဲသုိ႕ ဖုိဓာတ္ ၊ မဓာတ္တုိ႔ေပါင္းစပ္မွ အလင္းေရာင္ထြက္လာျခင္းသည္ သီးျခား သပ္သပ္စီျဖစ္ေနေသာ ဓာတ္ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ျခင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္၍ ျမင္သည္ ဟူရာဝယ္ မ်က္စိသည္ ရူပါရုံ အဆင္းဓာတ္ခုိက္မႈ အာရုံထင္မႈကုိ လက္ခံေသာ အခံဓာတ္သာျဖစ္၍ မျမင္ႏုိင္ပါ။ ထုိမ်က္စိကုိမွီ၍ ျဖစ္ေသာ ျမင္သိစိတ္ကသာ ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ မ်က္စိရွိတုိင္း မျမင္ႏုိင္။ မ်က္စိက သပ္သပ္၊ ျမင္သည္က သပ္သပ္ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ျမင္သည့္အလုပ္ကုိ ႏွစ္မ်ဴိးတြဲ၍ လုပ္ၾကေသာ္လည္း ထုိႏွစ္မ်ဳိးက ေရာစပ္မသြားပါ။ သီးျခားစီသာျဖစ္ပါတယ္။
“ခ်ဥ္စပ္ဟင္း” ကဲ့သုိ႔ အခ်ဥ္ႏွင့္အစပ္ ေပါင္းစပ္ၿပီး ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္လာေသာ္လည္း အရသာမွာ ခ်ဥ္တာက သပ္သပ္၊ စပ္တာက သပ္သပ္ျဖစ္၍ ေရာေတာ့ ေရာသည္ အစပ္တည္းျဖစ္မသြားျခင္းကုိ ဝိပၸယုတၱပစၥေယာ ဟု ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဝိပၸယုတၱပစၥေယာ ကုိ သေဘာေပါက္၍ ကုိယ္ႏွင့္ စရုိက္ျခင္း မတူေသာ္လည္း လုပ္ငန္းတူ လုပ္တဲ့အခါမွာ မေရာမယွက္ သပ္သပ္စီ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ..။
No comments:
Post a Comment