Thursday, September 6, 2012

က်မ ..ဝိသာခါ ( ၂)



 
က်မ..မဂၤလာပြဲ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ

ဒီလုိနဲ႔ တုိတုိေျပာရရင္ က်မ မဂၤလာပြဲအတြက္ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ အျပဳိင္အဆုိင္ အစြမ္းကုန္ျပင္ဆင္ေတာ့ တာပါပဲ ၊ ေကာသလမင္းႀကီးကုိယ္တုိင္ က်မေနရာ သာေကတကုိလာၿပီး က်မတုိ႔မဂၤလာပြဲ ျပင္ဆင္ေရးကုိ လာေရာက္ ႀကီးၾကပ္ အားေပးပါတယ္။  ေေဖေဖက က်မ မဂၤလာပြဲက်ရင္ ဝတ္ဆင္ဖုိ့ “ မဟာလကာ တန္ဆာ” ကုိ ပန္းတိမ္သည္ မ်ားကုိ လုပ္ခုိင္းပါတယ္။

အားလုံၿပီးစီးဖုိ႔အတြက္အခ်ိန္ ၄-လယူရပါတယ္။ စကားစပ္လုိ႔ မဟာလကာတန္ဆာ အေၾကာင္း အေသးစိပ္ ေျပာျပရရင္ .. ေရႊစင္နိကၡ ၁၀၀၀၊ စိန္က ၄-ကြမ္းစာ၊ ပုလဲ၁၁-ကြမ္းစာ၊ သႏၲာ -၃၂ ကြမ္းစာ၊ ပတၱျမားက -၃၃ ကြမ္းစာ ၊ ထိပ္အလယ္မွာ ဥေဒါင္းရုပ္နဲ႔ တန္ဖုိးက  ကုိးကုေဋတန္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးဝတ္စုံ တစ္ခုပါ။

ဒါမ်ဳိး ထူးထူးဆန္းဆန္းကလည္း  တႏုိင္ငံလုံးမွာမွ   က်မရယ္ ၊ ဗႏၶဳစစ္သူႀကီးကေတာ္ မလႅိကာရယ္၊ ဗာရာဏသီ သူေဌးသမီး  ဒီသုံးဦးပဲ ဝတ္ရုံသုံးေဆာင္ႏုိင္တာပါ။

ထိုမဟာလကာ တန္ဆာဝတ္ဆင္ျမန္းၿပီး ေကာသလမင္းႀကီးအပါအဝင္ ႏွစ္ဖက္မိဘ ေဆြးမ်ုိးမ်ားနဲ႔ 
က်မ- မဂၤလာပြဲကုိ ၿခိမ္ၿခိမ့္သဲ က်မတုိ႔ေနတဲ့ၿမဳိ႕ကေလး သာေကတမွာ က်င္းပၿပီစီးသြားပါတယ္။

မဂၤလာကိစၥမ်ားၿပီးေတာ့ က်မ ..ခင္ပြန္းရွိရာ သာဝတၳိၿမဳိ႕ ကုိလုိက္သြားရမွာဆုိေတာ့ က်မ ဖခင္က အိမ္ရွင္ ဇနီး တာဝန္ဝတၱရားေတြ သင္ေပးလုိက္ပါတယ္။

၁) အိမ္တြင္းမီး အျပင္မထုတ္ရ
၂) အိမ္ျပင္မီး အတြင္းမသြင္းရ
၃) ျပန္ေပးမည့္သူကုိသာေပး။
၄) ျပန္ မေပးမဲ့သူကုိ မေပးနဲ႔။
၅) ေပးသင့္သူကုိလည္း ေပး။
၆) ခ်မ္းသာစြာထုိင္။
၇) ခ်မ္းသာစြာ စား။
၈) ခ်မ္းသာစြာ အိပ္။
၉) မီးကုိ ရုိေသစြာလုပ္ေကြ်း။
၁၀) အိမ္တြင္းနတ္ကုိ ရွိခုိးပူေဇာ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဆုံးမစကားသံေတြ ၾကားေတာ့ ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့ က်မေယာကၡမ မိဂါရကသူေဌးႀကီးက  သေဘာက်ဟန္ မရွိပါဘူး၊ သုိ႔ေသာ္လည္း သားရွင္ဆုိေတာ့ ျငင္းလည္ မျငင္းသာဘူးေပါ့။

က်မေဖကလည္း ပညာသားပါပါ… ခြဲခြာသားမယ့္သမီးကုိ .. ေယာကၡမေတြထံမွာ လုံးလုံးႀကီး ဝကြက္ မအပ္လုိက္ပဲ. ေျပာဆုိဆုံးမစရာ ၊ တုိင္းတန္းစရာရွိလွ်င္ သူေဌးႀကီး ( ၈) ေယာက္ကိုသာ တုိင္တမ္းေျပာဆုိဖုိ႔ မွာၾကားလုိက္ပါေသးတယ္။

က်မ..ေမာင္ေတာ္ဆီ

မတတ္သာလုိ႔ က်မ မိဘေတြနဲ႔ ခြဲခြါရေသာ္လည္း ေဖေဖ၊ေမေမတုိ႔က တုန္႔ဆုိင္းတုန္႔ဆုိင္းေပါ့၊ က်မအတြက္ လွည္အစီးေပါင္ ၁၅၄ -စီးနဲ႔ ရြာေပါင္း ၁၄-ရြာကုိ အေကာက္ခြန္မ်ားကုိ က်မအတြက္ေပးလုိက္ပါတယ္။

က်မတုိ႔ မဂၤလာခရီးစဥ္ သာဝတၳိၿမဳိ႕ အဝင္မွာ ၿမဳိ႔သူ၊ ၿမဳိးသားမ်ားဟာ ၿမဳိ႕လုံးကြ်တ္နီးပါ လာႀကိဳၾကပါတယ္။  အစပထမ ရုိးရုိးကေလး ၿမဳိ႕တြင္းကုိ ဝင္ဖုိ႔ပါပဲ့ သုိ႔ေသာ္လည္း လူေတြရဲ့ ဆႏၵ၊ က်မရဲ့အလွ ၊က်မရဲ့
ဂုဏ္ပကာသနေတြဟာ ဒိအခ်ိန္မွာ ျပဖုိ႔လုိအပ္တယ္လုိ႔ ခံယူမိလုိ႔ က်မအဖုိ ကုိးကုေဋ ထုိက္တန္တဲ့ မဟာလကာတန္းဆာ ဆင္ျမန္းၿပီး လာႀကုိတဲ့ လူအုပ္ႀကီး လက္ေဝွယမ္းျပလုိက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ပရိတ္သတ္ အားလုံးရဲ့ အၾကည့္ဟာ က်မဆီကုိသာ က်ေရာက္လာပါတယ္။ ၿမဳိ႔သူ၊ၿမဳိ႕သားမ်ား မဂၤလာလက္ေဆာင္ ေပးတာဟာလည္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ က်မ. တခ်ုိ႕ယူ ၊ တခ်ဳိ႕ျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မိုိ႔လည္း ၿမဳိ႕သူ ၿမဳိ႕သားမ်ားနဲ႔ ပုိမုိရင္းႏွီးခြင့္ ရသြားတာပါ။

မတူေသာ ကိန္းႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္လုိက္ေသာအခါ…

တခါတရံမွာ “မတူရာျခင္း ေပါင္းစပ္မိတတ္တယ္”ဆုိတာ မွန္ပါတယ္၊ က်မနဲ႔ ၊ က်မေယာကၡတုိ႔ ယုံၾကည္  ကုိယ္ကြယ္မႈျခင္းက တျခားစီ၊ က်မတုိ႔က ၾကင္နာသနားတတ္တယ္၊ သူတို႔က အတၱဆန္တယ္၊ က်မအေတြ႕အေခၚအရ လူဆိုတာ ၾကင္နာတတ္ျခင္း၊ အနင့္နာခံျခင္း၊ ရုိင္းပင္းကူညီျခင္းတုိ႔ျဖင့္
 ျပည့္စုံမွ လူဘဝဟာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လုိ႔ ခံယူပါတယ္။

 တစ္ခုေသာညမွာ က်မတို႔အိမ္ေနာက္ေဖးမွာရွိတဲ့ အာဇာနည္ ျမင္းမ သားဖြားပါတယ္။ မည္သူမွ ကူညီေဖမ မည့္သူမရွိ က်မနဲ႔ က်မအိမ္ေစတုိ႔ပဲ အာဇာနည္ျမင္းကုိ သြားၿပီး ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ေပးပါတယ္။

ဒါကုိလည္း ေယာကၡမႀကီးက မႀကုိက္၊ ဖြင့္လည္းမေျပာ ငုံထားလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ က်မတုိ႔ မဂၤလာဆြမ္ကပ္မယ္ ရဟႏၲာေတြကုိ ပင္မယ္ဆုိေတာ့ က်မ ဝမ္းသာ သြားပါတယ္။ အမွန္အတကယ္ ျမင္ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ သူတုိ႔ကုိုးကြယ္တဲ့ ရဟႏၲာဆုိတာ အဝတ္မဝတ္ ကုိယ္လံုးတည္း
မ်ားျဖစ္ေတာ့ က်မရွက္လုိ႔ လုံးဝထြက္မေတြ႔ေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ္လုံးတည္းပုဂၢဳိလႀကီးမ်ားကလည္ သူတုိ႔ကုိ ထြက္မေတြ႕ရေလျခင္းဆုိၿပီး က်မကုိ နင္ထုတ္ခုိင္ပါတယ္။ က်မလုိေဆြႀကီး မ်ဳိးႀကီး ဘယ္နင္ထုတ္ရဲ ပါမလဲေနာ္။

ေနာက္တစ္ ေန႔လည္ ဆြမ္းခံဝင္ခ်ိန္ေလာက္ ေယာကၡမ  ထမင္းစာေနေတာ့ က်မဝတၱရာအရ သူကုိ ယပ္ခတ္ေပးတုန္း  ရဟန္းတစ္ပါး  အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းလာရပ္ပါတယ္။ ေစာေစာကေတာ့ က်မေယာကၡမ ရဟန္းကုိ မျမင္ဘူးထင္လုိ႔ က်မေဘးဘယ္ေပးလုိက္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဆြမ္းမေလာင္းခ်င္မွန္ သိတာနဲ႔  “ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား..
 က်မေယာကၡက အေဟာင္းစားသူျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ေျပာေလာက္ေတာ့ ေဒါသထြက္ၿပီး ခ်က္ျခင္း ဆုိသလုိ က်မကုိ အိမ္ကဆြဲထုတ္ဖုိ႔ အိမ္ေစကြ်န္မေတြကုိ အမိန္႔ ေပးလုိက္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္လည္း က်မကုိ ဘယ္သူမွ ဆြဲမထုတ္ရဲပါ။  ေနာက္ေတာ့ သူကိုယ္တုိင္ “ ေဟ! ဝိသာခါ ယခုခ်က္ျခင္း အိမ္ကထြက္သြားစမ္း”လုိ႔  ေမာင္းထုတ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ က်မက. ဒီအတုိင္း ထြက္မသြားႏုိင္ပါ က်မလုိက္လာတုန္းက က်မအေဖက သူေဌးႀကီး (၈) ေယာက္ အပ္လုိက္ပါတယ္။ ဒီသူေဌးႀကီးေတြနဲ႔ ေျဖရွင္းၿပီးမွ ထြက္သြားမယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
မ်ားမၾကာခင္မွာပဲ သူေဌးႀကီးေတြေရာက္လာေတာ့ က်မေယာကၡမ က်မကုိအၿငုိးအေတးေတြနဲ႔ စြဲးခ်က္တင္
ပါေတာ့တယ္။

၁)     စြဲခ်က္ကေတာ့ .. က်မ..သူကုိ အေဟာင္းစားလုိ႔ ေျပာတာဟာ သိပ္ယုတ္မာတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္မစင္ကို ျပန္စားေနတယ္လုိ႔ေျပာတာဟု စြဲခ်က္တင္လုိက္ပါတယ္။  က်မက ဤသို႔ဆိုျခင္းမဟုတ္ အေဟာင္းစာ ဆုိတာက .. က်မေယာကၡဟာ အတိတ္က ကုသုိလ္ကံေဟာင္းကုိသာ ခံစားစံစားေနၿပီး ၊ ပစၥဳပၸန္မွာ ဒါနမ်ုိးေစ့ ခ်ဖုိ႔စိတ္မကူးဘူးလုိ႔သာ ဆုိလုိရင္ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ရွင္းျပေတာ့ သေဘာက်သြားပါတယ္။

၂)     စြဲခ်က္ကေတာ့… က်မကုိ အမ်ဳိးသမီးတန္မဲ့.. ညတြင္မင္းႀကီး အိမ္ေနာက္ေဖးကုိ အိမ္ေစေတြနဲ႔ ထြက္သြားတယ္တဲ့။ ဒါကလည္းရွင္းပါတယ္ .. အိမ္ေနာက္ေဘးမွ ကေလးေမြးဖြားေနတဲ့ အာာဇာနည္ျမင္းကုိ ဘယ္သူမွ ေစာင့္ေရွာက္မည့္သူမရွိလုိ႔ က်မတုိ႔မိန္းကေလးတစ္စု အၾကင္နာတရားျဖင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္တာပါလုိေျပာေတာ့ ေက်နပ္သြားျပန္ပါတယ္။

၃)     စြဲခ်က္ကေတာ့.. က်မ သာဝတၳိလုိက္လာေတာ့ က်မအဖုိး ေပးလုိက္တဲ့ ၾသဝါဒ ( ၁၀) ခ်က္ပါ။ သူထင္တာက ဒါေေတြဟာ လ်ဴိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြလုိ
ထင္ေနတာကုိ။ က်မက တစ္ခုခ်င္း နာလည္းေအာင္ ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။

၁)     အိမ္တြင္းမီ အျပင္မထုတ္ရဆုိတာ.. အိမ္းတြင္းမွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြင္းေရးျပႆနာ ကိစၥအဝဝကုိ အျပင္ ေဖာက္သည္မခ်နဲ႔ဆုိလုိတာပါ။
၂)     အိမ္ျပင္မီး အတြင္းမသြင္းရဆုိတာ…ျပင္ပမွာျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြကိုလည္ အိမ္းတြင္းသည္မလာနဲ႔ လုိ႔ဆုိလုိတာပါ။
၃)     ျပန္ေပးမယ့္သူကုိ ေပးဆုိတာ.. ေခ်းငွားတဲ့အခါ ျပန္ေတာင္းရမည့္သူကုိသာ ေခ်းငွားလုိ႔ဆုိတာပါ။
၄)    ျပန္မေပးမယ့္သူကို မေပးနဲ႔ဆုိတာ…ပစၥည္ဥစၥာေခ်းငွာတဲ့အခါ ျပန္ေတာင္းရမ္းလု႔ိမရမည့္သူကုိ မေခ်းငွာနဲ႔လုိဆုိလုိတာပါ။
၅)    ေပးသင့္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေပးသင့္သည္ျဖစ္ေစ ေပးပါဆုိတာက…မိမိေဆြမ်ဳိးအသုိင္းအဝုိ္င္းထဲမွာ.. ဘဝေပးအရ မျပည့္စုံတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္ေတာင္းတမေနပဲ  ေထာက္ပ့ံလုိက္ပါဟု ဆုိလုိတာပါ။
၆)    ခ်မ္းသာစြာထုိင္ပါဆုိတာ.. မိမိလင္ေယာက်္ား၊ေယာကၡေတြရဲ့အထက္အရပ္၊ေလညာအရပ္စေသာ မျပစ္မလြတ္ေသာေနမွာ မထုိင္ပဲ၊ အျပစ္ကင္းေသာ ေနရာမွာထုိင္လုိ႔ေျပာတာပါ။
၇)   ခ်စ္သာစြာစဆုိတာ…မိဘ၊ ေယာကၡမ၊ခင္ပြန္းတုိ႔ကုိ ေရွးဦးစြားေကြ်းၿပီးမွ ေနာက္မွစားပါလုိ႔ ေျပာတာပါ။
၈)    ခ်မ္းသာစြာအိပ္ပါဆုိတာ..  မိဘ၊ ေယာကၡမ၊ လင္ေယာက်္ားတုိ႔ ကုိ သင့္တင့္ေသာ ေဝယ်ာဝစၥျပဳၿပီးမွာ အိပ္ပါလုိ႔ေျပတာပါ။
၉)    မီးကုိရုိေသစြာလုပ္ေကြ်းဆုိတာ.. ေယာကၡမေတြကုိ ေကာင္းစြားေစာင့္ေရွာက္လုိ႔ေျပာတာပါ။
၁၀)    အိမ္းဦးနတ္ကုိရုိေသဆုိတာ.. မိမိလင္းေယာက်္ားကုိ အိမ္ဦးနတ္ကဲ့သုိ ဆက္ဆံရမယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ သူေဌးႀကီး (၈)နဲ႔ က်မ ေယာကၡမတုိ႔လည္းး သေဘာက်သြားပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်မေယာကၡဟာ  ပါရမိရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဆရာေကာင္းႏွင့္ မေတြ႕၍ အယူမွား၊ အျမင္မွား၊ အေတြးအေခၚမွားေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ က်မ ေကာင္းေကာင္းနားလည္္လုိ႔ က်မအခြင့္ အေရးႏွင့္ သူ႕ကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ကူညီဖုိ႔ စိတ္ကူးေပၚလာပါတယ္။

သူေဌးႀကီးရွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ က်မေယာကၡမရဲ့ သံသယ၊ အထင္လြဲမွားမႈကုိ ရွင္းလင္းၿပီးတာနဲ႔ က်မိဘမ်ား ရွိရာ သာေကတၿမဳိ႕ ျပန္ေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်မေယာကၡမက
 ေတာင္းေတာင္း ပန္းပန္းနဲ႔သူမွားေၾကာင္းနဲ႔ မျပန္ဖုိ႔အေၾကာင္း ေတာင္ပန္းပါေတာ့တယ္။ က်မ အခြင့္ေကာင္း ၾကဳံတာနဲ႔ “ က်မ ဒီမွာ မျပန္ေစခ်င္ရင္  ျမတ္စြားဘုရားနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္၊ ဆြမ္းလွဴးဒါန္းခြင့္ရမွာ ေနမယ္လုိ႔” ေတာင္ဆုိလုိက္ပါတယ္။ ေယာကၡမႀကီးလည္း  ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရားအမွဴးရွိေသာသံဃာေတာ္မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ ေယာကၡႀကီးအိမ္မွာ ဆြမ္းကပ္ထား ပါတယ္။ ဒီသတင္းကုိ ၾကားတဲ့ တတိၱမ်ားလည္း သူဒကာ ၊ ျမတ္စြားမ်ားရဲ့ သာဝကျဖစ္မသြားေရးအတြက္ အိပ္ကုိၾကြၿပီး ေယာကၡမက ုိကြယ္ထားပါတယ္။

  ျမတ္စြားဘုရားနဲ႔သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းကပ္အၿပီးမွာေတာ့ တရားနာဖုိ႔ ေယာကၡမကုိဖိတ္ပါတယ္။

ပထမေတာ့ တိတၱိေတြက တားထားလုိ႔ က်မပဲ နားလုိက္ပါလုိ႔ ေျပာပါေသးတယ္။ က်မက မရမက ေခၚတာနဲ႔ ေနာက္ဆုံး တင္းတိမ္ကာထဲကေနၿပီး တရားနာပါတယ္။

ျမတ္စြားဘုရား တရားနာအၿပီးမွာ ေယာကၡႀကီးမိဂါတာသူေဌး
 ေသာတာပန္ျဖစ္သြားလုိ႔ ဝမ္းသာပီတိမ်ားျဖင့္
 တင္တိမ္ကာမွ ထြက္ကာ  က်မကုိဖက္လဲတကင္း “ ခ်စ္သမီး ဝိသာခါ .. မင္းဟာ ငါရဲ့ ဓမၼမိခင္ ေက်းဇူးရွင္
 ျဖစ္သြားၿပီး”လုိ႔  ဝမ္းသာအားရ
 ေက်းဇူးစကားဆုိပါတယ္။ ထုိအခ်ိန္ကစ၍ က်မလည္း နာမည္တခု ထပ္တုိးလာ တာက “ မိဂါရမာတာ” ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ဗုဒၶႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္ရာ က်မေယာကၡမလည္း ေသာတာပန္
 ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေယာကၡမအထီးေကာ၊ အမပါ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း တဖြဖြ ေျပာ၍ ေနပါေတာ့တယ္။  ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ က်မေယာကၡအိမ္မဟာ သံဃာေတာ္မ်ား အဝင္အထြက္ရွိတဲ့ ဘုရားဒကားအိမ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။

က်မ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ပြဲ က်မ အတုိက္အခံ
မ်ားၾကားမွ ႀကဳိးပမ္းခဲ့တဲ့  ေယာကၡမမ်ား ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေရာက္ေရး  ရည္မွန္းခ်က္ လုပ္ငန္းစဥ္သည္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ သူတုိ႕က က်မကုိ ထူထူကဲကဲ ပူေဇာ္ပြဲေလး တပြဲလုပ္ခ်င္ေနပါတယ္။
က်မမွာက  ကုိးကုေဋတန္တဲ့ မဟာလက တန္ဆာရွိၿပီးသားပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္းဒီအဝတ္အစားက
  ေနရာတုိင္းမွာ ဝတ္သြား၍မရ ေနရာတုိင္းမွာ ဝတ္လုိ႔ ရတဲ့ ဃနမ႒က တန္ဆာကုိ လက္ေဆာင္
အျဖစ္ေပးခ်င္ေနပါတယ္။ က်အဖုိ႔ေတာ့ ပစၥည္းလက္ေဆာင္ထက္ ေယာကၡေတြ အယူလႊဲမွာေနရာမွာ အရိယာသူေတာ္စဥ္ အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ရကုိပဲ အထူးေက်နပ္ဝမ္းသာလွပါၿပီ။

အဖုိးတသိန္းတန္တဲ့  ဃနမ႒ကတန္ဆာ သြန္းလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားအမွူးရွိေသာ သံဃာေတာ္ေတြကုိ အိမ္မွာ ဆြမ္းပင့္ၿပီး က်မ- ေက်းဇူးတင္ပြဲလုပ္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ က်မ ဃနမ႒ကတန္ဆာႀကီး လက္ေဆာင္ အျဖစ္ရလုိက္ျပန္ပါတယ္။

က်မ ခြန္အားဗလ က်မ သားသမီးမ်ား သေလာက္ ခြန္အားဗလနွင့္ျပည္စုံသူလုိ႔လည္းထင္းရွားပါတယ္။ က်မ စြမ္းရည္က ဆင္ေျပာင္ ငါးစီးအားကုိ ေဆာင္နုိင္ပါတယ္။ ဒါကုိ ေကာသလမင္းႀကီးက မယုံပါဘူး။

တစ္ေန႔ က်မတုိ႔ အေျခြအရံေတြႏွင့္အတူ  ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွ တရားနာျပန္လာေတာ့
 ေကာသလမင္းႀကီးရဲ့ နန္းရင္ျပင္ကျဖတ္ပါတယ္။

 မင္းႀကီးက်မ ခြန္အားကုိ စမ္းသပ္လုိလုိ႔ ဆင္ေျပာင္ႀကီး တစ္ေကာင္း လႊတ္လုိက္ပါ တယ္။ က်န္တဲ့ က်မအေျခြအရံေတြကေတာ့ ထြက္ေျပးၾကတယ္။ က်မက ဆင္ႀကီးကုိ လက္ကေလးႏွင့္ အသာတြန္းလိုက္ရာ
 ေနာက္သုိ႔ဖင္ထုိင္းက်သြားပါတယ္။ ထုိအခါမွ  ေကာသလမင္းႀကီး က်မခြန္အားဗလကုိ  ယုံသြားပါတယ္။
မဟလကာတန္ဆား ေက်ာင္းသုိ႔လွဴတစ္ေန႔ေသာအခါ.  က်မ-  ေနာက္လုိက္ကြ်န္မနဲ႔အတူ
 ေဇဝတန္ေက်ာင္းကုိ တရာနာသြားပါတယ္။

 ေက်ာင္းနား ေရာက္ေတာ့  မဟလကာတန္ဆာကုိ ခြ်တ္၍ ဃနမ႒ကတန္ဆာကုိ လဲဝက္ခါ  က်မေနာက္ကပါလာတဲ့ကြ်န္မအားကုိင္ခုိင္းထားလုိက္ပါတယ္။   ျမတ္စြားဘုရားတရာေတာ္နာၿပီအျပန္မွာ ကြ်န္မက မဟာလကာတန္ဆာႀကီး ေက်ာင္းမွာ ေမ့က်န္ခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မက ျပန္သြားယူမယ္ဆုိေတာ့ အကယ္၍ အရွင္အာနႏၵာ ေကာက္သိမ္းထားရင္ ျပန္မယူခဲ့ႏွင့္ေတာ လွူထားခဲ့လုိ႔ မွာလုိက္ပါတယ္။

  ကြ်န္မ ထြက္သြားၿပီး မ်ားမၾကာခင္မွာ က်မစဥ္စားမိတာက ..

ဒီမဟာလကာတန္ဆာနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ မသင့္ေတာ္ပါဘူး ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး လုိအပ္တာတစ္ခုခု လွဴမယ္ဆုိၿပီး မဟာလကာတန္ဆားႀကီးကုိ ေလလံတင္ေရာင္းလုိက္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွာ ဝယ္သူမရွိေတာ့ က်မဘဲ ျပန္ဝယ္လုိက္ပါတယ္။

ေရာင္းရေငြနဲ႔ ဘာလွဴရရင္ေကာင္းမလဲ့လုိ႔ ဘုရားေလွ်ာက္ထားၾကည့္ေတာ့ သာဝတၳိရဲ့ အေရွ႕ဖက္ မ်က္ႏွာမွာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းေဆာက္လွူဖုိ႔ အမိန႔္ရွိပါတယ္။

 ဒါနဲ႕က်မလည္း သာဝတၱိရဲ့ အေရွ႕မ်က္ႏွာဖက္မွာ ေျမဖုိ႔းက ကုိးကုေဋ
၊ေက်ာင္းအတြက္က ကုိးကုေဋ၊ ေက်ာင္းဖြင့္ပြဲအတြက္ ကုိးကုေဋ
အားလုံးစုစုေပါင္ ၂၇-ကုေဋ အကုန္အက်ခံကာ လွဴးဒါန္းလုိက္ပါတယ္။

က်မ ပုဗၺာရုံေက်ာင္းေဆာက္တာ ကိုးလၾကာၿပီး ျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္စား အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္က ဦးစီးေဆာက္ပါတယ္။

 ပုဗၺာရုံေက်ာင္းႀကီးရဲ့အေနအထား အနည္ငယ္ေျပာျပရရင္ ဘုံ ၂-ဆင့္ရွိတဲ့
 ျပသာဒ္ေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး 

အထပ္မွာက အခန္း ၅၀၀ ၊ေအာက္ထပ္မွာ အခန္း ၅၀၀ နဲ႔ စုစုေပါင္း  အခန္း ၁၀၀၀ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းပတ္လည္မွာ ရွစ္ပယ္ က်ယ္ဝန္းၿပီး ဥယ်ာဥ္မ်ား ၊ ျပႆဒ္ငယ္( ၅၀၀) ၊ေက်ာင္းငယ္ ၅၀၀၊ ဇရပ္ ၅၀၀တုိ႔လည္းပါဝင္ပါတယ္။

ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ား အား ပုဗၺာရုံေက်ာင္းမွာ ဝါတြင္းသုံးလ သတင္းသုံးရန္ ဖိတ္ၾကားေသာအခါ လက္ခံေတာ္မူေသာေၾကာင့္  ပုဗၺာရုံေက်ာင္း ေရစက္ခ်ပြဲႀကီး ျခိမ့္ၿခိမ့္သဲ  က်င္းၿပီးသံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္လွူပါတယ္။

က်မေက်ာင္းေရစက္ခ်ပြဲမွာ ေပ်ာ္လြန္း၍ ေက်ာင္းပတ္ခါအရြယ္ႏွင့္မလုိက္ေအာင္ ကခုန္ေပါက္ ပီတိမ်ား တဖြားဖြားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

က်မ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား သာသနာမွလည္း အလွူဒါနအရာမွာအျမတ္ဆုံးပုဂၢဳိလ္အျဖစ္ ဧကဒဂ္ဘြဲ႕ထူးကုိ ရရွိ၍ ဆုႀကီး ( ၈) ကုိလည္းရရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ က်မတုို႔ သာသနာတြင္း လူျဖစ္ခိုက္ ၊ ဆရားေကာင္းသမားေကာင္းမ်ားလည္ ၾကဳံၾကဳိက္ခိုက္ ဘဝတည္းဟူေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးမွ ကုသုိလ္တည္းဟူေသာ ပန္းလွလွေလေတြ ဆြတ္ခူး ဆင္းျမန္းႏုိင္ၾကပါေစလိ႔ု ဆႏၵျပဳရင္းျဖင့္…..။

No comments:

Post a Comment