ရွင္အရဟံႏွင့္အေနာ္ရထာမင္းႀကီး

                                                                                             

မင္းႀကီး။ ။ အရွင္ကား အဘယ္အမ်ိဳး အႏြယ္တည္း။ အဘယ္အရပ္မွ ၾကြလာသနည္း။ အဘယ္သူ၏ တရားအဆံုး အမကို ခံယူသနည္း။
မေထရ္။ ။ အသင္မင္းႀကီး ငါ၏ အမ်ိဳးအႏြယ္ကား ဂုဏ္ေတာ္ (၉)ပါး ဘုန္းေတာ္(၆)ပါး အစိေႏၱယ်(၄)ပါး ႏွင့္ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အႏြယ္တည္း။ ငါ၏ ဆရာႏွင့္ သီတင္းသံုး ေဖာ္မ်ားရွိရာ သထံုျပည္မွ လာခဲ့သည္။ သမၺာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ အဆံုးအမကို ခံယူသည္။
မင္းႀကီး။ ။သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား အမ်ိဳးအႏြယ္တည္ကား အဘယ္သို႔ေသာဂုဏ္၊ အဘယ္သုိ႔ေသာ အက်င့္ရွိ ေပသနည္း။
မေထရ္။ ။ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရား ဟူသည္ကား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမရွိဘဲ မေဖာက္မျပန္ သိေတာ္မူ၍ မင္းထက္မင္း၊ နတ္ထက္နတ္၊ ျဗဟၺာထက္ ျဗဟၺာျဖစ္ေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး သူခပ္သိမ္းတုိ႔၏ ဆင္းရဲျခင္းကို ပယ္သတ္ေပး ႏုိင္ေသာအက်င့္ ရွိေတာ္မူ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလလွ်င္…
မင္းႀကီး။ ။ မင္းႀကီးလည္း အားရ၀မ္းသာ ေတာ္မူ၍ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေသာ တရားေဒသနာ တို႔ကို အကၽြႏု္ပ္အား တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ် ေဟာၾကားေတာ္ မူပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ ထားသည္တြင္…
မေထရ္။ ။ (သီရိဓမၼာေသာက မင္းႀကီးအား နိေၾကာဓ သာမေဏ ေဟာသကဲ့သို႔ ) ဒါန သီလ ဘာ၀နာ တရားတုိ႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ရန္ အပၸမာဒ သတိတရားကုိ အက်ယ္ေဟာေတာ္ မူေလသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ဘုရားရွင္ ယခုဘယ္မွာ ရွိသနည္း။ တရားေတာ္ကား မည္မွ်မ်ား ပါသနည္း။အရွင္မွ တစ္ပါး အျခားေသာ ရဟန္းတပည့္ သံဃာမ်ား ရွိပါေသး သေလာဟု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေမးျမန္းေလသည္။
မေထရ္။ ။ ဘုရားရွင္ကား ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူ၍ ဓာတ္ေတာ္မ်ားသာ ရွိပါေတာ့သည္။ ပိဋက သံုးပံု ၊ဓမၼကၡႏၶာ (၈၄၀၀၀) ရွိေပသည္။ သထံုျပည္၌ ပိဋကသံုးပံု အစံု သံုးဆယ္ပင္ ရွိေလသည္။ ငါမွတစ္ပါး အျခား ရဟန္းေတာ္ မ်ားစြာလည္း ရွိေပသည္။
မင္းႀကီး။ ။ ၀မး္ေျမာက္လွပါသည္ ဘုရား၊ အ႐ွင္မွ တစ္ပါးအျခား ကုိးကြယ္အားထားရာ မရွိပါ။ ကၽြႏု္ပ္၏ အသက္ကိုပင္ ေဆာင္ႏွင္းလွဴဒါန္းပါ၏။ တရားအဆံုးအမ ေပးသည့္အတိုင္း ခံယူပါမည္ ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ထား ေလသည္။
ေနျပည္ေတာ္ အေရွ႕ဘက္ အရပ္၌ ေဇတ၀န္မည္ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ေရကိုထမ္း၊ မိဖုရားသည္ ဆြမ္းကိုရြက္ကာ ေန႔စဥ္သြားေရာက္ လွဴဒါန္းေလသည္။ သာသနာနွင့္ ပတ္သက္သည္ မ်ားကိုလည္း ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္း ေလသည္။
အရည္းႀကီး တုိ႔အားလည္း ပူေဇာ္ပသမႈကို ရပ္စဲလုိက္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရည္းႀကီးတုိ႔သည္ ရွင္အရဟံကို ရန္ၿငိဳးထား ၾကေလသည္။ မင္းႀကီးကလည္း အရည္းႀကီး တို႔လက္မွ ကာကြယ္ေပးရန္ ဆင္ျခင္ၿပီး အရည္းႀကီး သံုးက်ိတ္ႏွင့္ တပည့္လက္သား ၆ေသာင္းေက်ာ္တို႔ကို လူ၀တ္လဲေစၿပီး အဲေမာင္းကိုင္၊ လွံကိုင္၊ ဆင္ခ်ီးက်ံဳး၊ ျမင္းခ်ီးကံ်ဴး အမႈေတာ္ထမ္း ေစေလသည္။
ရွင္အရဟံ၏ သာသနာ၌ ၾကည္ညိဳသူ တုိ႔ကိုလည္း ရဟန္းပဥၥင္း ၿပဳေပးၿပီး သာသနာ ေတာ္ျမတ္ကို သန္႔ရွင္းထြန္းလင္း ေစေလသည္။ ဤသို႔ မင္းႏွင့္ဆရာ ပူးေပါင္းတုိင္ပင္၍ သာသနာကို သန႔္ရွင္းေစေလသည္။
အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ရွင္အရဟံ၏ တုိက္တြန္းခ်က္အရ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေစရန္ စကားေျပာကၽြမ္းက်င္ လိမၼာေသာ အမတ္တစ္ဦးကို တန္စိုးလက္ေဆာင္ မ်ားေပး၍ သထံုျပည္၌ ရွိေသာ ပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ားကို ပင့္ေဆာင္ခိုင္း လုိက္ေလသည္။
ထုိအခါ သထံုျပည္ကို အုပ္စိုးေသာ မႏူဟာမင္းက မိစာၦာဒိ႒ိတို႔ႏွင့္ တန္ရာေလာဟု ေျပာဆုိခံရကာ ဆက္ဆံေရး မေျပျပစ္မႈေၾကာင့္ အေနာ္ရထာမင္း အမ်က္ထြက္ေတာ္ မူေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေရေၾကာင္းမွာ ေလွရွစ္သိန္း၊ သူရဲေကာင္း ရွစ္ကုေဋ ၊ၾကည္းေၾကာင္းမွာ စစ္သူႀကီး ေလးေယာက္ႏွင့္ ဆင္ရွစ္သိန္း၊ ျမင္းရွစ္သိန္း၊သူရဲေကာင္းကုေဋရွစ္ဆယ္ တို႔ႏွင့္ ခ်ီတက္ေလသည္။
ေရေၾကာင္းစစ္ဦး ပဲခူး သုိ႔ေရာက္၍ ပုဂံက ေလွတပ္မကုန္ေသး၊ ၾကည္းေၾကာင္း စစ္ဦး သထံုေက်းစပ္သို႔ ေရာက္၍ပုဂံက ၾကည္းတပ္ မကုန္ေသးေခ်။ ထုိစစ္ေရး ခ်ီလာေသာ သတင္းကို မႏူဟာမင္းႀကီး ၾကားလွ်င္ လြန္စြာ ေၾကာက္႐ြံ၍ ၿမိဳ႕ကိုပေရာဂ စီမံထားေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ လုပ္ၾကံေသာ္လည္းေအာင္ျမင္မႈကို မရခဲ့ေခ်။ဟူးရားျဖဴ၊ ဟူးရားညိဳတို႔ကို ေမးေသာအခါ ေဇာ္ဂ်ီတစ္ေကာင္ကို ဖုတ္ကင္၍ စားေသာကုလားငယ္၏ဦးေခါင္း၊ ေပါင္၊ လက္ တုိ႔ကို ၿမိဳ႕ရုိးအႏွံ ျမဳပ္ႏွံထားကာ ပေရာဂ စီမံထားေၾကာင္း သိရေလလွ်င္ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးသည္ ေနရာအႏွံ ရွာေဖြတူးေဖာ္ကာ သမုဒၵရာတြင္ စြန္႔ပစ္ကာမွ အႏုိင္တုိက္ယူကာ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရရွိေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ သထံုျပည္ကို ေအာင္ျမင္ကာ သထံုမင္း အဆက္ဆက္ ရတနာ ပန္းေတာင္းတြင္ ထား၍ကုိးကြယ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္၊ ေမြေတာ္မ်ား၊ ပိဋကတ္ သံုးပံုအစံု သံုးဆယ္ တုိ႔ကိုလည္း သထံုမင္း၏ ဆင္ျဖဴ(၃၂)စီးတြင္ တင္၍ပင့္ေဆာင္ လာခဲ့ေလသည္။
မႏူဟာမင္းႀကီး နွင့္တကြ ပိဋကတ္ တတ္ကၽြမ္းေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ တစ္ေထာင္ တုိ႔ကိုလည္း ပုဂံျပည္သုိ႔ ေခၚေဆာင္ခဲ့ေလသည္။
ထုိအခါမွစ၍ စစ္မွန္စင္ၾကယ္ေသာ သာသနာေတာ္သည္ ပုဂံျပည္၌ ထြန္းကားခဲ့ေလသည္။ အေနာ္ရထာ မင္းႀကီးလည္း အရည္းႀကီးတုိ႔၏ မိစာၦအေမွာင္တြင္း၌ ေနခဲ့ၾက ရရွာေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ မင္းျပဳ အုပ္စိုးလာၾကေသာ ဘုိးေလာင္းေတာ္ ေဘးေလာင္းေတာ္တုိ႔အား သတိရ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းကာ ပါရမီကုသိုလ္ ရေစခလိုဟု တမ္းတျမည္ေၾကြးေလသည္။
ရွင္အရဟံသည္ အေလာင္းစည္သူ နန္းစံ၂-ႏွစ္ သက္ေတာ္၈၁တြင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေလသည္။ မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔ ၇ရက္ပတ္လံုး ပူေဇာ္ပြဲႀကီး က်င္းပ၍ မီးသၿဂိဳလ္ ၾကေလသည္။ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေရႊတလားတြင္ ထည့္သြင္း၍ တူရြင္းေတာင္ေျခ၌ ဂူတည္ထား ကိုးကြယ္ေလသည္။
႐ွင္အရဟံ၏ ပံုတူကိုလည္း ထုလုပ္ပူေဇာ္ ၾကေလသည္။
(ယခုထိတိုင္ အာနႏၵာဘုရား အတြင္းမွာ ရွိေလသည္)။
ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အဆက္ဆက္၏ ေက်းဇူးရွင္၊ ဘုရားရွင္၏ သားေတာ္ႀကီး ရဟႏၱာ ႐ွင္အရဟံ၏ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းကား ျမန္မာျပည္ သာသနာ၀င္တြင္ အျမင့္မားဆံုး ျဖစ္ေပေလေတာ့သည္။
အမတ္ႀကီး မဟာဓမၼသႀကၤ ံ ေရးသားျပဳစုေသာ သာသနာ လကၤာရစာတမ္း သံုးက်မ္းတြဲ။
THE HISTORY OF THE BUDDHIST’S RELIGION စာအုပ္ႏွင့္ ။
ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလွိဳင္ ေရးသားေသာ ရဟႏၱာမ်ား စာအုပ္မွ မွီးၿငိမ္းၿပီးအတိုခ်ံဳးကာ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။
ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ဦးေကာသလႅ Page မွ
ျပန္လည္ကူးယူ မွ်ေဝ ပူေဇာ္ပါသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ေရာက္ ရွိ ျပန္ပြားလာေအာင္ ေဆာင္ ရြက္ေတာ္မူၾကေသာ ရွင္ အရဟံ မေထရ္ျမတ္နွင့္ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးတို႔၏ ေက်းဇူးကား ႀကီးမားလွပါေပသည္။