ဒကာ ‘ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ကုိးကြယ္တာနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ေမးစရာရွိလု႔ိဘုရား’
‘ဆရာ ေမးေလ.. ဘုန္းဘုန္းလည္း သိသေလာက္ေတာ့ ေျဖရမွာေပါ့’
ဒကာ ။ ။‘ဒီလုိဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားကုိ အာရုံျပဳဖုိ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ရုပ္ထုေတြ ေစတီေတြ တည္ထားကုိးကြယ္ၾကတယ္။ ဒီေလာက္အထိက တပည့္ေတာ္ လက္ခံေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္..ဘုရာဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ ပုံစံမ်ုိး၊ အရြယ္အစားမ်ုိးစုံနဲ႔ ထုလုပ္ၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အိမ္တုိင္းမွာလုိလုိလည္း ေသးေသးမႊားမႊြား ဘုရားရုပ္ထုေတြ ကုိေတြ႔ေနရတယ္။ တပည့္ေတာ္ အဲဒီရုပ္ထုပ္ ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြကုိ ဘယ္လုိအာရုံျပဳရမလဲဘုရား’
ဆရာ။ ။အိမ္း ဒကာစဥ္းစားမယ္ဆုိလည္း စဥ္းစားစရာပဲ။ ဘုရားေခတ္က ဓာတ္ပုံပညာမထြန္း ကားေသးဘူးထင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာရားရဲ႕ ဓာတ္ပုံစစစ္ သမုိင္းမွတ္တမ္းမွာ မက်န္ခဲ့ဘူး၊
ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာေလာက္က်မွ ရုပ္ထု ကုိးကြယ္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာတာဒကာ။
အဲဒီအခါက်ေတာ့ ဘုရားရုပ္ထုတဲ့သူေတြက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ေတြ၊ ဘုန္းတန္ခုိးေတြ ၊ ၃၂-ပါးေသာ ေယာက်ာ္ျမတ္တို႔၏ လကၡဏာေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကုိ ထုလုပ္ၾကတယ္ဒကာ။
အဲဒီလုိ ထုလုပ္တဲ့အခါၾကေတာ့ .. ထုလုပ္တဲ့ေဒသ၊ ထုလုပ္သူရဲ႕ဆႏၵ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပၚမူတည္ၿပီး ပုံစံမ်ုိးစုံ၊ အရြယ္အစားမ်ဳိးစုံျဖစ္လာရတာေပါ့။
ဒါကလည္း ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေတာ္၊လကၡဏာေတာ္ေတြနဲ႔ ၾကည္ညဳိတတ္မယ္ဆုိရင္ စိတ္ၾကည္ႏႈးစရာေတြ ၿပီးပါပဲ။
ဒကာ။ ။ “ဘယ္လုိ ၾကည္ညဳိရမလား ဆက္ေျပာပါဦးဘုရား”
ဆရာ။ ။အိမ္တစ္အိမ္မွာ အလြန္အင္မတန္ေသးငယ္တဲ့ ဗုဒၶရုပ္ပြာေတာ္ကုိ ဖူးေတြ႕ရတယ္ဆုိရင္.. ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ “ “အဏိမာ” ဘုန္ေတာ္ကုိ အာရုံျပဳကာ ၾကည္ညဳိရမယ္ဒကာ။
ဒကာ။ ။ထပ္ရွင္းပါဦးဘုရား
ဆရာ။ ။ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ ဖန္းဆင္းလုိုက္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အဏုျမဳမႈန္မွ် အလြန္ေသးငယ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာမူၿပီး ပရိကၡရာရွစ္ပါး လြယ္ေတာ္မႈ၍ မုန္ညင္းေစ့အတြင္း စၾကႍၾကြႏုိင္တယ္။ အနီးအပါး၌ ရွိေနသူကုိလည္း မျမင္ရေအာင္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ကြယ္ေပ်ာ္ေတာ္မူႏိုင္တယ္။
ဒကာ။ ။က်မ္းဂန္းမွာ အေထာက္အထားေတြရွိပါသလားဘုရား
ဆရာ။ ။ရွိပါတယ္ဒကာ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ‘ဗက’ ျဗဟၼာႀကီးဟာ သူကုိယ္သူ အျမဲတည္၍ တန္းခုိအႀကီးဆုံးဟု ထင္ရုံမွ်မက တစ္ေလာကလုံးကုိ သူဖန္ဆင္းထားတယ္လုိ႔ အယူသည္းေနတယ္။ လက္ေအာင္ျဗဟၼာမ်ားကလည္း ဗကျဗဟၼာႀကီးထင္ထားသလုိပဲ ထင္ေနၾတတာ။
ထုိမွားယြင္းခ်က္မ်ားကုိ ရွင္းျပခ်င္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ျဗဟၼာျပည္ကုိ ၾကြေတာ္မူတယ္။ ထို႔ေနာက္ ျဗဟၼာပရိတ္သတ္အလယ္တြင္ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား “ သင္ဟာ အေရွ႔အေနာက္ အလုံးစုံကုိ အကုန္မသိႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ ခပ္ႏွိပ္ႏွိပ္စကားကုိေျပာလုိက္တယ္။
ဒီေတာ့ ဗကျဗဟၼာႀကီးက ခပ္ရွက္ရွက္နဲ႔ “ အသင္ရဟန္းႀကီးအား ကြ်ဳႏုပ္တန္ခုိးသိရေအာင္ ကုိယ္ေျဖာက္ျပမယ္လုိ႔ ဆုိကာ ကုိယ္ေဖ်ာက္ျပေသာ္လည္း လုံးဝကုိယ္မေဖ်ာက္ႏုိင္ျဖစ္သြားတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ ရွက္ကုိးရွက္ကန္းနဲ႔ ဗိမာန္ေအာင္ ဝင္လုိ ဝင္၊ ပေဒသာပင္ေအာင္ ပုန္းလုိ႔ုပန္းနဲ႔ တစ္ကုိယ္လုံး ပုၿပီး ငုတ္စုစ ေဆာင္ေၾကာင္ထုိင္ေသာ္လည္း ဘယ္လုိမွ ကြယ္ေပ်ာက္မသြားသျဖင့္ အရွက္ရကြဲရွာဖူးတယ္။
ဘုရားရွင္ကေတာ့ “ ကုိယ္ေတာ္ ေဖ်ာက္ျပမည္”ဟုဆုိကာ တစ္ခါတည္းေပ်ာက္သြားတယ္ဒကာ။
ဒကာ။ ။မွန္ပါ့ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ ေသးငယ္တဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ ဖူးေတြ႕ရတုိင္း အရွင္ဘုရားအမိန္႔ရွိတဲ့ အတုိင္း အဏိမာဘုန္းေတာ္ကုိ အာရုံျပဳကာ ၾကည္ညဳိပါမယ္ဘုရား။
ဒကာ။ ။ဒါန႔ဲ တပည့္ေနာက္တစ္ခု ေမးခ်င္ေသးတယ္ဘုရား။
ဒိလုိဘုရား ေဗာဓိတစ္ေထာင္က အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ ဘုရားႀကီးေတြလုိ၊ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ ေရႊသာေလ်ာင္းေတြကုိ ဖူးေတြ႕ရရင္ေကာ ဘယ္လုိ အာရုံျပဳကာ ၾကည္ညဳိရမလဲဘုရား။
ဆရာ။ ။ ဒီလုိ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ ရုပ္ထုေတာ္ေတြကုိ ဖူးေတြ႕ရရင္ “ မဟိမာဘုန္းေတာ္- ကုိယ္ေတာ္ကုိ ပကတိ အေနထက္ႀကီး မားေအာင္ ဖန္းဆင္းႏုိင္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ကုိ အာရုံျပဳကာ ၾကည္ညဳိပြားမ်ားရမယ္ဒကာ။
ဒကာ။ ။ထပ္ၿပီးအက်ယ္ရွင္းျပပါဦးဘုရား။
တစ္ခါတုန္းက အျမင့္အားျဖင့္ ယူဇနာေလးေသာင္းရွစ္ေထာင္ရိွတဲ့ ရာဟုအသူရိန္နတ္မင္းႀကီးက ဗုဒၶရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းေတြကုိ ၾကားရလုိ႔ ဖူးေတြ႕ခ်င္စိတ္ျဖစ္သတဲ့။ ကုိယ္ခႏၶာအင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အသူရိန္က လူသားျဖစ္တဲ့ ဘုရားကုိ ငါသြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္က ငုံ႔၍ပင္ ၾကည့္ရလိမ့္မယ္ဟု အထင္ေရာက္ကာ ဘုရာထံေမွာက္ မသြားေရာက္ဘဲ ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခုိးေတာ္ေၾကာင့္ ဘုရာထံေမွာက္ေရာက္လာၿပီး ၊ ဗုဒၶက “မဟိမာ” ဘုန္းေတာ္ တန္ခုိးျဖင့္ သူ႕ထက္ႀကီးေအာင္ဖန္းဆင္ေတာ္မူလ်က္ ေလ်ာင္း၍ အဖူးအေျမာခံေတာ္မူရာ အလြန္းကုိယ္ခႏၶာ ႀကီးမားေသာ အသူရိန္ တအားကုန္းေမာ္၍ ဖူးေျမာ္ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္၏ အထပ္ပုိင္းကုိ မျမင္ရဘူးတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ ေလ်ာင္းေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္းမ်ာကုိ ဖူးေတြ႔ရရင္ မဏီမာဘုန္းေတာ္ကုိ ၾကည္ညုိရမယ္ဒကာ။
No comments:
Post a Comment