ရင္ခုန္သံေလး..ေႏွးသြားၿပီ..

၁။

အေဖႀကီး..အေဖႀကီး...

သမီးကုိ ေရကူးသင္တန္းသြားပုိ႔ေတာ့မလုိ႔.. ေမာင္ႀကီး၊ေမာင္ငယ္တုိ႔ႏုိးလာရင္.. ေရခ်ဳိးေပးလုိက္ဦး၊ စားေသာက္ခန္းမွာလည္း သူတုိ႔ စားတတ္တဲ့ ေပါက္ကြမ္း(Popcorn)ေတြျပင္ထားတယ္၊
 မုိက္ကရုိေဝ့ ( Microwave) လုပ္ၿပီးေကြ်းလုိက္ဦးေနာ္..။

စေနေန႔နံက္ ၆-နာရီေက်ာ္ ၇-နာရီေလာက္.. သမီးကုိ ေရကူးသင္တန္းပုိ႔ဖုိ႕ျပင္ဆင္ေနတဲ့  အိမ္ရွင္ဇနီးရဲ့ အသံကုိ.. အိပ္ရာထဲမွ အတုိင္းတုိင္းၾကားေနရပါတယ္။ ဇနီးက ေစားေစားထ မိသားစုအတြက္   ျပင္ဆင္သံေတြၾကားေနရေပမယ့္ မိမိက အိပ္ယာမွ မထျဖစ္ေသး၊  မေန႔က ေသာၾကာေန႔ဆုိေတာ့ အလုပ္မွာ ပင္ပန္းသမွ် ( Good Friday ) ေအးေအး ေဆးေဆးအနားယူကာ အိပ္ယာထဲမွာ ႏွက္ေနပါတယ္။ 

သမီးနဲ႔ဇနီးတုိ႔ ကားေမာင္းထြက္သြားတာမွ မၾကားေသး ေဟာ..! ေမာင္ႀကီး၊ေမာင္ငယ္ အမႊာႏွစ္ေကာင္ အိပ္ယာမွ ႏုိးလာၿပီ.. .။ သူတုိ႔ အိပ္ယာက ႏုိးတာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္၊ စသည္ကိစၥကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က လုပ္ေပးရျမဲ၊ အမႊာႏွစ္ေကာင္က..အသက္ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိေသာ္.. သူတုိ႔ကိစၥ အားလုံး မိဘေတြက ..လုပ္ေပးေနရတုန္းပါပဲ။

ဒုလႅရဟန္းဘဝမေရာက္ခင္ မိသားစုမွ သကၤန္းကပ္လႉ

“အေမ..အေမ..”

ေမာင္ႀကီး..ေမာင္ငယ္ အိပ္ယာက ႏုိးတာနဲ႔ သူတို႔အေမကုိ ေခၚၿပီ….။

သူတုိ႔ေလးေတြ တုိင္းတပါးမွာ ေမြးတယ္ဆုိေပမယ့္ .ျမန္မာ စကား   ေတာ့   ေကာင္းေကာင္းေျပာ
တတ္ပါတယ္။

 သူတုိ႔အေမက ျမန္မာစကားကုိ ေကာင္း ေကာင္း သင္ေပးထားပါတယ္။ သားႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အသံ ကုိၾကားေတာ့.. အိပ္ယာထဲမွာ ေကာင္းေကာင္း ႏွက္ေနလုိ႔ မရေတာ့..သူတုိ႔ရဲ့ ကိစၥဝိစၥေတြကုိ   ေဆာက္ရြက္ေပး ရမည္ မဟုတ္လား..။

“လာ..လာ..သားႀကီးန႔ဲသားငယ္..
 ေမေမႀကီးက မမကုိ ေရကူူးသင္တန္း သြားပုိ႔တယ္..    ေဖေဖလာၿပီ..ေဖေဖလာၿပီ”

သူတုိ႔ေလးေတြ အိပ္ယာကႏုိးတာနဲ႔ ကိစၥဝိစၥအားလုံး ေဆာင္ရြက္ေပးရပါေတာ့တယ္။   ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ တာဝန္က သိပ္ႀကီးသား.။ေက်ာင္းသြား၊ေက်ာင္းျပန္ ႀကဳိပုိ႔ရတယ္။   အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ အိမ္မွာ ထားခဲ့လုိ႔မရ..   ျမန္မာျပည္မွာဆုုိ..   ေလး၊ငါးႏွစ္ေယာက္ဆုိ အိမ္းနီးနားခ်င္း ကေလးေတြနဲ႔အတူ    ေဆာ့ကစားလုိ႔ လႊတ္ထားလုိ႔ရၿပီ။ 

ဒီမွာကေတာ့ (၁၂) တုိင္းေအာင္ ကေလးေတြကုိ အိမ္မွာ ထားခဲ့လုိ႔မရ.. ။ ကေလးကိစၥက တာဝန္သိပ္ႀကိးလွပါတယ္။  တခ်ဳိ႕ကေနဒီယန္ေတြဆုိ ကေလးခ်စ္ေသာ္လည္း ကေလးတာဝန္ႀကီးလုိ႔ ကေလး မယူလုိၾက..။ တခါတေလ… အိမ္ကဇနီးေတာင္ ၿငီးျငဴတတ္လာၿပီ။ အခ်ဳိ႕က.. အိမ္ရွင္ဇနီးကုိ.. “မင္းတုိ႔ သိပ္ကံေကာင္း တယ္ေနာ္..သမီးတစ္ေယာက္ .. သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုေလးတဲ့” ဒီလုိေျပာေတာ့..ဇနီးသည္က မထိ တထိနဲ႔.. “ကေလး တစ္ေယာက္မွ ကုိ မယူခ်င္ေတာ့ပါဘူး.. သူတုိ႔ကုိ   ျပဳစု    ေစာင့္ေရွာက္  ၾကည့္ရတာ ေမာလွၿပီး”တဲ့။ 

ဇနီး ၿငီးမယ္ဆုိလဲ  ၿငီးစရာပါ...။

အိမ္မွာ..ေမာင္ႀကီး..ေမာင္ငယ္ ညီအကုိႏွစ္ေယာက္က အဆုိးဆုံး… တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ဆုံးမဖုိ႔ အနည္ငယ္ ရုိက္လုိက္ရင္.. ႏွစ္ေယာက္လုံး အသံျပဲႀကီးနဲ႔ ငုိၿပီ။  အိမ္မွာ.. ဇနီးလဲ မရွင္းႏုိင္ေတာ့။ သူတုိ႔   ႏွစ္ေယာက္ ေဆာ့ထားတာ ပြစာက်ဲလုိ႔..။

အိမ္ရွင္ဇနီးက..တခါတေလ စိတ္ကုန္ေတာ့ ..အမႊာႏွစ္ေကာင္ကုိ ေအာ္လုိက္ ၊ ေငါက္လုိက္..ရိုက္လုိက္နဲ႔..  တခါခါၾကေတာ့လဲ သူပဲ အမႊြာႏွစ္ေကာင္ကုိ.. နမ္းရျပန္ၿပီး..အခ်စ္ေတြ ပုိရရန္ျပန္ၿပီ။ ဒါကုိ   ေတ႔ြျမင္ေနတဲ့ သမီးႀကီးက.. “ေမေမပဲ..ေမာင္ေလးေတြကုိ ခုနရုိက္တယ္.. ခုေတာ့ နမ္းျပန္ၿပီးတဲ့”

သားႏွစ္ေယာက္ကုိ နံက္အိပ္ယာထ ေရးခ်ဳိးေပးရင္း.. အတိတ္က..က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္ ဇနီး ဇာတ္ေၾကာင္းကုိျပန္ေျပာင္း   ျမင္ေယာက္လာမိပါတယ္။

က်ေနာ္က.ကေနဒါႏုိင္ငံကုိ အရင္ေရာက္လာပါတယ္..။ ေရာက္စကေတာ့ ..ညီမ ပါမလာေသ.း.။  ညီမက ထုိင္းမွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္စက အရြယ္ေကာင္းတုန္းဆုိေတာ့ ေက်ာင္းတက္လုိက္ ၊အလုပ္ လုပ္ လုိက္နဲ႔.. ဘဝမွာ ေပ်ာ္သလုိလုိပါပဲ။ ညီမက ထုိင္းမွာ က်န္ခဲ့တယ္ဆုိေပမယ့္ ..အလုပ္ကအျပန္ အိမ္ေရာက္ရင္..ေန႔တုိင္းလုိလုိ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ညီမကုိ.. စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္..။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ..ညီးမရဲ့ စကားသံေတြဟာ ေမာင့္အတြက္ အားေဆးေတြျဖစ္ခဲ့သလုိ..ေမာင္အတြက္ အိမ္မက္ေတြလဲ   ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။  ညီမနဲ႔ ခ်စ္သုူေတြဘဝတုန္းက ..ၾကည္းႏူးစရာေတြႀကီးပါပဲ.. ။ညီမဟာ. .ေမာင့္ရဲ့ အလင္းေရာင္   ျဖစ္ခဲ့သလုိ႔..။  ေမာင္ဟာလည္း ညီမရဲ့ လမ္းျပၾကယ္ႀကီးပါပဲ။ ဒီလုိ႔နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သေဘာတူ အခ်စ္အိမ္ေလး တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ 

လက္ထပ္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ.. ညီမ..ေမာင္ရွိရာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ကုိ လုိက္လာခဲ့ပါတယ္။   ေရာက္စ ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆး ဘာျပႆနာမွမရွိ အားလုံးအဆင္ေျပပါတယ္။ ညီမက အလုပ္ မလုပ္ေစပဲ.. ေက်ာင္းတက္ခုိင္းပါတယ္။  မိသားစုမွာ ႏွစ္ေယာက္ကေန႔ သုံးေယာက္ ၊ေလးေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ အသုံးစရိတ္ေတြၾကပ္လာတယ္၊ အိမ္လခ၊ တယ္လီဖုန္း၊ ကားလုံး(ကားေၾကြး)  စသည္စသည္မ်ား က..တစ္လႏွင့္တစ္လ. လည္ပတ္ႏုိင္ေအာင္ မနည္းႀကဳိး စားရပါေတာ့တယ္။ 

  ႏုိင္ငံျခားတုိင္ျပည္မွာ ကားေဈးသက္သာေသာ္လည္း  Insurance နဲ႔ ဓာတ္ဆီေဈးက မသက္သာ..။ မိသားစု စားေသာက္စရိတ္ထက္ ေဈးႀကီးပါတယ္။ ကားကလည္း မရွိလုိ႔မျဖစ္.. ။ မိသားစုနဲ႔ဆုိေတာ့   ေက်ာင္းပုိ႔၊   ေက်ာင္းႀကဳိကလဲ ကားရွိမွ၊ အခ်ဳိ႕အလုပ္ကလဲ ကားမရွိရင္မျဖစ္ဆိုေတာ့    ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မွာ ကားဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလုိ႔ သူေ႒းမ်ား ဇိမ္းခံပစၥည္းမဟုတ္ပဲ .. ဖိနပ္လုိျဖစ္ပါတယ္။

သမီးကလဲ အရြယ္ေရာက္လာ ေမာင္ႀကီး၊ေမာင္ငယ္ကလဲ  ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့တတ္လာေတာ့   ႏွစ္ခန္းတြဲ အိမ္ႏွင့္ မျဖစ္ေတာ့.။. ၃-ခန္း ၄-ခန္းပါတဲ့ အိမ္ကုိရွာရပါေတာ့တယ္၊ အိမ္ခန္းမ်ားတာနဲ႔  အိမ္ငွားစရိတ္က တက္သြားၿပီ။  အရင္က တစ္လ ရွစ္ရာဆုိ.. ၃၊၄-ခန္းအိမ္က..  တစ္ေထာင့္ငါးရာ   ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒီလို႕နဲ႔ မိသာစု အသုံးစရိတ္ေတြကလည္း ၾကပ္တည္းလာပါတယ္။

မိသားစုၾကပ္တည္းလာနဲ႔.. ဇနီးက ..ပြစီပြစိျဖစ္လာပါတယ္..။ဇနီးသည္က.. အသုံးအျဖဳန္းႀကီးေၾကာင္း ..  အလုပ္ လုပ္တာသူမ်ားနဲ႔ မတူေၾကာင္း၊ ဒီလုိဆုိရင္.. သူပါ. အလုပ္ လုပ္မွရေတာ့ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း..   ေျပာလာပါတယ္။

ဒီမွာ က်ေနာ့္ အလုပ္ကုိ အနည္းငယ္ေျပာခ်င္ပါတယ္..။ က်န္ေနာ္က..ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကေနဒါမွာ    ေက်ာင္းတက္ထားေတာ့  Renovation လုိ႔ေခၚတဲ့ အေသးစား ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း လုပ္ပါတယ္။    ေငြကေတာ့ အလုံးလုိက္ အခဲလုိက္ ရတတ္ပါတယ္။ သုိ႕ေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္နဲ႔ အဆင္ မေျပရင္   ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္သမား ရွာမရရင္ေသာ္လည္ေကာင္း  သတ္မွတ္တဲ့ကာလထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး အခ်ိန္ေတြကုန္ကာ.. အလုပ္ေတြ အၿပီးမသတ္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္လနဲ႕ တစ္လ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြ ညႇိဖုိ႔က သိပ္ခက္ပါတယ္။

ဇနီးသည္ ေျပာမယ္ဆုိလည္း ေျပာစရာပါ.. ။က်ေနာ္ကုိၾကည့္လုိက္ရင္..တပတ္မွာ သူမ်ားေတြ ၅-ရက္အလုပ္ လုပ္ေသာ္လဲ။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ၇-ရက္လုံး အလုပ္လုပ္ေနရပါတယ္။ ေငြပုိရသလားဆုိေတာ့ ဒီလုိလဲ မဟုတ္။  အလုပ္ လုပ္စကတည္းက ပုဒ္ျပတ္ယူထားတာဆုိေတာ့..။ တခါတေလ တစ္ပတ္မွန္းထား   ေသာ္လဲ၊   ႏွစ္ပတ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အားနာတတ္တာပဲလား၊ အခ်ိန္နဲေငြကုိ မခန္႔မွန္း တတ္တာပဲလား ၊ မတိက်တာပဲလား မေျပာတတ္ပါ၊ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ..ထင္သေလာက္ အဆင္မေျပဘူးေပါဗ်ာ။ 

ဒီလုိျဖစ္လာေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ စိ္မံခန္႔ခြဲေရးဝန္ႀကီးနဲ႔ အဆင္မေျပေတာ့..၊  စိတ္ညစ္စရာေလး   ေတြၾကဳံေတြ႕ ရေတာ့  ရည္းစားဘဝက ရင္ခုန္သံေလးမ်ားလည္း .. ဘယ္ဆီ..ဘယ္ဝယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိ.. အမႊာ ႏွစ္ေကာင္ ေရးခ်ဳိးေပးရင္း စဥ္းစားလုိက္တာ.. ။

၂..

မိသားစု အသုံးၾကပ္တည္းရာက စလုိ႔ ညီမလည္း အလုပ္စခန္း စရပါေတာ့တယ္၊ က်ေနာ္က   ေန႔ဖက္ဆုိ ..ညီမက ညဖက္ အလုပ္ဆင္းပါတယ္။ အမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ..ေန႔ကေလးထိမ္းေက်ာင္း  ပုိ႔ထားလုိက္ ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဇနီးသည္နဲ႔ အဝင္အထြက္ေလာက္သာ အိမ္မွာ ဆုံျဖစ္ၾကပါတယ္။

 စေန၊ တနဂၤေႏြေတာ့ မိသားစုနဲ႔ .. ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပြဲေတာ္သြား၊ သားေတြကုိ ပန္ျခံပုိ႔စသည္ေလာက္ပါပဲ။ မိသားစုရပ္တည္ဖုိ႔အေရး ရုံးကန္လုပ္ရွား  ေနရပါေတာ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလၾကေတာ့လည္း ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ့ ဘဝသံသရားသီခ်င္းကုိိ .. သတိရမိပါတယ္။

“….ဘဝသံသရာ.. ရွည္လ်ား၊ ေထြးျပား…မေနမနား တသြားတည္းသြားၾကတာ… ။

ခရီးပန္းတုိင္… မေရာက္မခ်င္း ..တစ္ေယာက္ဆင္း တစ္ေယာက္တက္.. ဆက္လက္ ထြက္ခြါလာ…။

ေလာဘရယ္..ေဒါသရယ္…ေမာဟရယ္..အဝိဇၹာပစၥယာ..သခၤါရတဲ့..  ေပ်ာ္လုိက္..ရႊင္လုိက္..ငုိကာ..ရယ္ကာ..။ ဘာဟာ မတည္ျမဲ ..ေဖာက္လႊဲ ေဖာက္ျပန္.. အေၾကာင္းကံ.. ကမၼသကာ..  ။

  ေတြ႕ၾကဳံ..ဆုံ....ကြဲ..ခရီးလည္း..ဝမ္းနည္း ..ဝမ္းသာ.. ဝိပလႅာ..ျဖစ္ခ်င္တာလဲ ..မျဖစ္ရတာ၊ မျဖစ္ခ်င္တာလဲ .. ျဖစ္ရတာ..သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ ဝဋ္အတြင္းေရာက္ေတာ့ ..ကရစ္ကြင္းေလွ်ာက္တဲ့..ေတးဘုမၼာ.. အဲဒါ..အဲဒါ..အဲဒါ…ဘဝသံသရာ “ တဲ့။

က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေထာင္စုကလည္း ဘဝသံသရာ သီခ်င္းထဲကလုိပါပဲ..ေပ်ာ္စရာနည္းနည္း.. သား၊သမီး၊ ဘဝအတြက္ ေပးဆပ္မႈေတြကအမ်ားသား..။

တစ္ခါတစ္ခါ ဇနီးကေတာင္ တုိင္းတပါး မိသားစုဘဝကုိ ၿငီးစျပဳလာၿပီး “ ကေလးေတြႀကီးလာရင္. .ႏုိင္ငံျခား တုိင္ျပည္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့၊ ကုိယ့္တုိင္း ကုိယ့္ျပည္ျပန္ၿပီး ကုိယ့္ေဆြေတြ၊မ်ဳိးေတြၾကား မွာပဲ ျပန္ေန   ေတာ့မယ္” တဲ့။

ဇနီးသည္ ၿငီးမယ္ဆုိလဲ ၿငီးစရာပါ.. ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မွာ ေပ်ာ္းစရာဆုိလုိ႔.. ဘာကုိ ေပ်ာ္ရမွန္းမသိ.. ရုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္၊ တစ္ေနရာရာ သြားမယ္ဆုိရင္..မိသားစုရဲ့ ကုန္က်စရိတ္က မေသး။ ေငြကေတာ့ သုံးလုိ႔မရ မဟုတ္ Credit Card ကသုံးလုိ႔ရပါတယ္။  တလျပည့္တာနဲ႔.. Bill ေတြက ေရာက္လာၿပီ။ ၾကာလာေတာ့  ေငြနဲ႔ ေပ်ာ္ရတဲ့ အေပ်ာ္ေတြကုိ ေၾကာက္သလုိျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မိ္သားစု အိမ္ေထာင္စုေလးဟာ… ဘဝအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းမွတပါ.. အျခားမရွိေတာ့သလုိလုိပါပဲ..။

၃။

ေမာင္ႀကီး၊ေမာင္ငယ္.. အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ရြားဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က  က်ေနာ္ကုိ.. “ေဟ့! ဒကာေတာ္ မင့္သားေတြ ..ရွင္ျပဳဖုိ႔ အရြယ္        ေရာက္ၿပီ.. မျပဳေသးဘူးလား၊   ျမန္မာျပည္မွာ ဆုိ..၇-ႏွစ္ ၈-ႏွစ္ဆုိ၊ ရွင္ျပဳၾကတာပဲ” ဟု မိန္႕ေတာ့ က်န္ေတာ္က အင္းမလုပ္..အဲမလုပ္။ ဒါကုိ ဆရာေတာ္က ရိပ္မိတယ္ ထင္ပါတယ္..။

 "ဒကာရယ္..ရွင္ျပဳတာ..ျမန္မာျပည္မွာလုိ ဘာမွ ေရးႀကီး ခြန္းၾကယ္ လုပ္စရာ မလုိပါဘူး၊ သကၤန္း၊  သပိတ္ ရွိရင္ၿပီးတာပဲ၊ ဒါေတြအားလုံး ငါစီစဥ္ေပးပါမယ္”တဲ့။

ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိတာ မွန္ပါတယ္...။

ဗုဒၶဘာသာ ထုံးလမ္းစဥ္လာအရ.. သားကေလး ေမြးလာရင္. .ရွင္ျပဳေပးဖုိ႔က မိဘရဲ့ တာဝန္ မဟုတ္ေပးလား။ က်ေနာ္တုိ႔ ကေလးဘဝကလဲ က်ေနာ္မိဘေတြ ရွင္ျပဳေပးခဲ့လုိ႔ ရြားဦးေက်ာင္းမွာ တစ္ဝါ ဆုိခဲ့ရပါေသးတယ္။ ကုိယ့္သားသမီး အလွည့္က်မွ ရွင္ျပဳ မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္.. သမုိင္းေပး တာဝန္..ေမၾကရာက်ပါဦးမယ္။ 

ဘဝေပးအေျခအေနအရ..တုိင္းတပါး ေရာက္ေနေသာ္လဲ .. ကုိယ့္ဘာသာ ၊ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ ကုိယ့္ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေမ့ေဖ်ာက္လုိ႔မရ၊ မေမ့ေပ်ာက္ေကာင္း၊ လက္ဆင့္ကမ္း သမုိင္းေပးတာဝန္ရွိတယ္ မဟုတ္ လား။  တုိင္းတပါးေရာက္ က်ေနာ္တုိ႔လဲ  ကံေကာင္းသည္ ဆုိရပါမယ္။  မိေဝး၊ဖေဝး တုိင္းတပါး   ေရာက္ေနေသာ္လဲ  သာသနာျပဳဆရာေတာ္မ်ား ေရာက္လာ၍။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိတယ္၊ ဘုရားပြဲ၊ ဝါဆုိပြဲ၊ကထိန္ပြဲ၊ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲ မ်ားလည္း ႏွစ္တုိင္းလုိရွိပါတယ္။ 

ဆရာေတာ္က ဒီလုိ အမိန္႔ရွိေတာ့.. ။ က်ေနာ္က “မွန္ပါ့ဘုရား အိမ္က ဇနီးကုိ တုိင္ပင္ပါဦးမယ္ဘုရားလုိ႔   ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရပါတယ္။

 ဇနီးသည္နဲ႔တုိင္ပင္ေတာ့..သူက.. ဘာသာတရားကုိ ကုိင္းရႈိင္းသူပိပိ.. ဆရာေတာ္ရဲ့ မိန္႔ၾကားခ်က္ကို သေဘာ တူရုံမွ်မက.. က်ေနာ္ကုိေတာင္.. ၾကဳံတုန္း ဒုလႅဘရဟန္းဝတ္ပါလားတဲ့။

ဟုတ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔က..အသက္ႏွစ္ဆယ္နီးနီးက အေျခအေနအရ ထုိင္းႏုိင္ငံကို ေရာက္လာေတာ့ ဒုလႅရဟန္း မခံျဖစ္ေသး၊ ကုိရင္သာဝတ္ဖူးေသးပါတယ္။ အိမ္မွာက လင္ေကာမယားေကာ ရုန္းကန္ေနတာေတာင္ ဘဝရပ္တည္ရုံမွ် ရွိေနေလေတာ့..က်ေနာ္ဒုလႅရဟန္းဝတ္ရင္..ျဖစ္ပါ့မလားဆုိတဲ့ အေတြးကဝင္လာပါတယ္။ 

“အေဖႀကီး..သားေတြနဲ႔အတူ ရဟန္းခံရင္… အိမ္မွာ သမီးနဲ႔အေမႀကီးနဲ႔..ျဖစ္ပါ့မလား”လုိ႔ေမးေတာ့..၊ဇနီးက.. "အေဖႀကီးရယ္..ျဖစ္မျဖစ္ၾကည့္ေနရင္ေတာ့..ဒီဘဝဒီသံသရာက..ဘယ္ေတာ့မွ ရုံးထြက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူးတဲ့..။ အခြင့္သာတုန္း တခဏေလာက္..ရုန္းထြက္ၾကည့္ေပါ့..အေဖႀကီးရယ္" တဲ့..။

ဇနီးက ေျပာမယ္ဆုိလည္း..ေျပာခ်င္စရာ… ဒီသံသရာစက္ကြင္းက..ရုံးထြက္ဖုိ႔မလြယ္.. သူေျပာသလုိ ခဏ        ေလာက္ေတာ့ ရုံးထြက္ ၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ “အိမ္း..ဒါဆုိကလည္..တပတ္ေလာက္ေတာ့.. သားေတြနဲ႔အတူ ဒုလႅဘရဟန္းခံမယ္”ဟုသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

၄။

စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲလဲ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ၿပီးဆုံးသြားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း စိပ္ပုတီးနဲ႔ တပတ္ေလာက္ ရိပ္ႀကီးခုိရၿပီ ဆုိပါေတာ့..။

ညေန ၇-နာရီေလာက္ၾကေတာ့..ဆရာေတာ္က ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ တေန႔တာလုပ္ငန္း ေျပာပါတယ္။ ဘုရားရွိခုိး၊ တရားထုိင္၊ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရ၊ တရားနာစသည့္စသည့္အခ်ိန္ွဇယားေပးပါတယ္။

တစ္ရက္..ႏွစ္ရက္ တရားထုိင္လာေတာ့..စိတ္ကေလးလည္း တည္ၿငိ္မ္လာသလုိ ခံစားလာရပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ..ညေနေလးနာရီတုိင္း..တရားေဟာ..တရားစစ္လုပ္ပါတယ္..။

ဆရာေတာ္ရဲ့ တစ္ေန႔ ညေနတရားပြဲမွာေတာ့..

အတိတ္ခႏၶာ စြန္႔ပယ္ပါ။

အနာဂတ္ခႏၶာစြန္႔ပယ္ပါ။

ပစၥုပၸၸန္ခႏၶာ စြန္႔ပယ္ပါ

 အစခ်ီကာ ဓမၼပဒလာ တဏွာဝဂ္ ဥဂၢေသန ဝတၳဳေၾကာင္းကုိ ေဟာပါတယ္။

ဥဂၢေသနဟာ ရာဇၿဂဳိလ္ျပည္မွာ သူေ႒းသားပါ၊ ကေခ်သည္ အတုလကာရီရဲ့ အလွအပ..အႏုပညာကုိ စဲြးလမ္းမႈတဏွာေၾကာင့္..မိဘေတြကုိစြန္႔ခြါ.. မိန္းမေနာက္ကုိ.. ဇာတ္သမားမ်ားရဲ့ အထုပ္အပုိးထမ္း၊ ထင္းခြဲ  ၊ေရးခပ္၊ လွည္းေမာင္း ၊ႏြားေက်ာင္း အလုပ္ျဖင့္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ဇာတ္ေနာက္လုိက္ဘဝကုိ   ေရာက္သြားခဲ့ ပါတယ္။  အတုလကာရီနဲ႔ သားေလးရေတာ့လည္း.. ေမာင္ဥဂၢေသန တစ္ေယာက္ မိန္းမကို ခ်စ္တာကလြဲလုိ႔ ဇာတ္ထဲမွာ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္တတ္ေတာ့ ဇနီးသည္ရဲ့ ကဲ့ရဲ့ၿငဳိျငင္မႈကုိခံရပါတယ္။  ယုတ္စြ..  သားေခ်ာ့ေတးမွာေတာင္..သူကုိေစာင္းေျမာင္းသလုိနဲ႔..

“ဖာ ထဘီထမ္္း ၊ ေပါ့သြမ္သြမ္း။

လူစြမ္း၊ လူစ၊ မရွိသူရဲ့ သားေလးကရယ္..။

ေနကုန္ ႏြားေက်ာင္း၊ ႀကိမ္းေမာင္ခံရ။

လူအႏၶရဲ့ သားကေလးရယ္..။

အႏုပညာ၊ ဘာမွမသိ။

လူ႕တုံးတိရဲ့ သားကေလးရယ္..” လုိ႔

ဆုိလာေတာ့ ေမာင္ဥဂၢေသန မခံႏုိင္လုိ႔.. ဇာတ္ဆရာထံမွာ ပညာသင္ကာ.. ရာဇၿဂဳိလ္မွာ အေတာင္ေျခာက္ဆယ္ရွိေသာ ဝါးလုံးထိပ္မွာ.. အစြမ္းျပစဥ္ .. ျမတ္စြာဘုရားက.. ေမာင္ဥဂၢေသနရဲ့ ဒီေန႔ ကြ်တ္တမ္းရမည္ကုိ သိရလုိ႔ ..ျမတ္စြာဘုရားလည္း ရာဇၿဂဳိလ္ၿမဳိ႔ကုိ ဆြမ္းခံ ဝင္ေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ပရိတ္သတ္ေတြ ဥဂၢေသနကုိ မၾကည့္ပဲ မိမိကုိယ္သာ ၾကည္ေအာင္ အဓိ႒ာန္ျပဳေတာ္မူပါ တယ္။ ထုိအခုိက္မွာ ပရိတ္သတ္ေတြက သူကို မၾကည့္ပဲ ျမတ္စြားဘုရားထံေရာက္သြားတာကုိ သိလုိက္ ရေတာ့ ငါ့ပညာဟာ အလကားပဲလုိ႔ စဥ္းစားေနတာကုိသိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ အား ေမာင္ဥဂၢေသန အတတ္ပညာေတြကုိ ျပျမဲ ဆင္လက္ျပသဖုိ႔ သြားေရာက္တုိက္တြန္းေစခဲ့ပါတယ္။ 

 ေမာင္ဥဂၢေသန  တဆယ့္ေလးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ကြ်မ္းတုိးၿပီး ဝါးလုံးတုိင္ထိပ္ရပ္ေနစဥ္မွာ..ျမတ္စြာဘုရားက..

အထက္မွာ..ဆရာေတာ္ဘုရားေဟာတဲ့ စြဲလမ္းမႈ တဏွာေတြကုိ စြန္႔ဖုိ႔ တရားေဟာလုိက္ေတာ့..ပါရမိ အရင္းခံရွိ သူမုိ႔.. ျမတ္စြာဘုရား တရားေဒသနာေတြၾကားတာနဲ႔ ေမာင္ဥဂၢေသန တရားရၿပီး ပဋိသမၻိဒါႏွင့္ တကြ အရဟတၱဖုိလ္ေရာက္၍ ျမတ္စြာဘုရားက ဧဟိဘိကၡဳေခၚေတာ္မူကာ ပရိကၡရာရွစ္ပါးႏွင့္တကြ ဝါေျခာက္ဆယ္ရ မေထရ္ႀကီး ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။

ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ ဒီတရားေတာ္ေတြကုိ ၾကားရေတာ့.. က်ေနာ္..ခဏတာ ရင္ခုန္သံေလးမ်ား   ေႏွးသြား သလိုပါပဲဗ်ာ.....။

သုိ႔ေသာ္..... တစ္ပတ္ျပည့္လုိ႔.. ဒုလႅဘရဟန္းထြက္…အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ျဖင့္…။